Een rapport dat het IMF over de operatie heeft opgesteld „gaat voorbij aan de nauwe verwevenheid van de landen van de eurozone”, concludeert commissiewoordvoerder Simon O’Connor. Het IMF draagt nu bovendien alternatieven aan die de markt in 2010 verschrikkelijk zouden hebben toegetakeld. Het herstructureren van particuliere schulden bijvoorbeeld zou toen „zeker hebben geleid tot een systematische besmetting van de andere eurolanden”. Het was geen fout om dat pas in 2011 aan te pakken, zoals het IMF analyseert.

Het rapport is bovendien vernietigend over de rol van de Europese Commissie, het dagelijkse bestuur van de Europese Unie. De Commissie had te veel de neiging besluiten op basis van consensus te nemen, boekte weinig succes met de inwilliging van de aan Athene gestelde eisen en had bovendien geen ervaring met crisismanagement, aldus de rapporteurs.

Het rapport is ook zeer kritisch over het IMF zelf. Het fonds heeft de eigen regels omgebogen, zodat het leek dat de omvang van de Griekse staatsschuld houdbaar was. Terugkijkend concludeert het IMF dat Griekenland niet voldeed aan 3 van de 4 criteria van het fonds om in aanmerking te komen voor steun.