Een Engelse rechter had in oktober beslist dat de klachten van drie bejaarde Kenianen over wreedheden tijdens de onafhankelijksheidsoorlog nog wel degelijk ontvankelijk zijn.

Tijdens de zogenoemde Mau Mau-opstand (1952-1960) zijn volgens schattingen van deskundigen ongeveer 20.000 Kenianen om het leven gebracht. Aan de zijde van de Britse overheersers vielen 95 doden, van wie 32 burgers. Kenia werd in 1963 onafhankelijk van Groot-Brittannië.

De Britse regering heeft zich decennialang verzet tegen schadeclaims. Londen erkent dat Britse troepen destijds wreedheden hebben begaan, maar zegt daarvoor niet aansprakelijk te zijn en beweert dat de zaak verjaard is. De regering ging dan ook in beroep tegen het vonnis van de rechtbank afgelopen herfst. Het hoger beroep loopt nog.

Advocaten van de slachtoffers spraken daartegen van een „historisch” vonnis. De uitspraak baant volgens hen de weg voor meer claims van Kenianen die zijn onderworpen aan vergelijkbare wreedheden. Advocaten gingen dan ook de afgelopen maanden aan de slag om de meer dan 8000 namen van slachtoffers te verzamelen.

Onafhankelijke Britse wetenschappers gaan ervan uit dat honderdduizenden en mogelijk 1,5 miljoen Kenianen zonder vorm van proces werden vastgezet in concentratiekampen. Het ging vooral om leden van het Kikuyu-volk van de latere eerste president van Kenia, Jomo Kenyatta, vader van de huidige president Uhuru Kenyatta.

De Mau Mau-verzetsbeweging ontstond eind jaren veertig. De Kikuyu’s accepteerden het niet langer dat hun landbouwgronden in Centraal-Kenia werden ingepikt door blanke boeren.