Harink struinde in maart op zijn land rond. Bij een pas uitgegraven poel zag hij plotseling iets glinsteren onder water. „Ik wist meteen dat het geen bollering (stierenring) was”, zegt hij in onvervalst Rouveens. „De vijver is uitgegraven tot op het zand, dus ik denk dat die ring 3 meter diep onder het veen heeft gelegen en door de graafmachine omhoog is gewerkt.”

De Rouvener zorgde ervoor dat zijn vondst bij de leden van de Stichting Werkgroep Archeologie Regio Staphorst (Swars) terechtkwam. De werkgroep schakelde professionele archeologen in. „Een van de mooiste vondsten die we hier ooit hebben gehad”, zegt Erna Buitenhuis van Swars.

„Het gaat waarschijnlijk om een halsring uit de zogeheten Hunsrück-Eifel-Kultur. Dit is een bevolkingsgroep die met name voorkwam in de regio rond de Rijn en de Moezel. Het is bijzonder dat een dergelijk sieraad in dit deel van Nederland is ontdekt. Tot dusver was niet bekend dat dit volk zich hier ook ophield”, zegt archeoloog Kasper van den Berghe, die verbonden is aan Swars.

Het bronzen sieraad verkeert in een topconditie. De halsring lag meer dan 2000 jaar onder water en is op een natuurlijke manier geconserveerd. Musea toonden al belangstelling voor de ring, maar de eigenaar wil er geen afstand van doen. „De ring blijft in Rouveen. Hij is hier gevonden en hoeft dus niet in Amsterdam te hangen.”

Een groep wetenschappers van de Universiteit Leiden, de Vrije Universiteit Amsterdam, de Rijksuniversiteit Groningen en het Rijksmuseum van Oudheden bekeek op aanraden van Van den Berghe de foto’s die Harink maakte. Met een slag om de arm –ze willen de bodemvondst graag zien– kwamen ze tot de conclusie dat het gaat om een grafgift of een offervondst uit de vroege ijzertijd, zo’n 800 jaar voor Christus.

„Vaak werden overledenen met hun kostbaarheden begraven. Ook offerden mensen voorwerpen aan de goden. Ze zochten hiervoor bijzondere plekken uit. Het ging veelal om overgangen van bewoonbaar, droog en vruchtbaar naar onbewoonbaar, nat en zompig gebied. Hier raakten het aardse en het geestenrijk elkaar”, zegt Van den Berghe.

De plek waar Harink de halsring vond –en die hij geheimhoudt– wordt binnenkort verder onderzocht. Misschien gooide de toenmalige bevolking wel vaker sieraden in het water om de goden gunstig te stemmen.

Harink is trots op zijn vondst. „Ik heb iets in handen dat gemaakt is in de tijd van koning David. De ring is nu wat uitgeslagen, maar aan de uiteinden kun je nog zien dat het metaal vroeger glansde met een gouden gloed.”

Vorig jaar waren de archeologen van Swars uit de gemeente Staphorst ook in het nieuws. Toen met een schat die ze in opgroeven in Rouveen Het betrof een zogeheten Staphorster mannenset, vooral gouden en zilveren knopen, zilverwerk en een zakhorloge uit de periode tussen 1820 en 1880. Het bleek een begraven buit van een roofmoord.

„De gevonden 2800 jaar oude halsring overtreft de andere sieraden vele malen in wetenschappelijke belangrijkheid”, zegt Swarsbestuurslid Fré Spijk. „Het is de belangrijkste archeologische vondst die ik in deze regio ooit heb gezien. Dit biedt nieuwe inzichten in volkeren die zich hier vroeger ophielden.”