Draagt elkanders lasten
Natuurlijk niet. Het heeft er niets mee te maken dat er geen mannen in het bestuur zitten. Als iemand dat maar in de verte zou suggereren, zou hij mij op zijn weg vinden. Vrouwen zijn ook zeer bekwame bestuurders. Het moet gewoon toeval zijn of een erfenis uit een ver verleden. Feit is dat veel vrouwenverenigingen een foute naam hebben. Over de namen van tientallen vrouwenverenigingen in den lande is niet goed nagedacht. De naam is overgeschreven van een andere vrouwenvereniging of op de klank af omarmd. Ik heb lang gewacht totdat een van de besturen, of mogelijk zelfs de presidente van een vrouwenbond deze kwestie zou aankaarten, maar nu dat niet het geval is, neem ik mijn verantwoordelijkheid maar. Uiteindelijk verschijnen veel van die namen iedere maand weer in een kerkblad van een plaatselijke gemeente en wat in een kerkblad staat moet kloppen, lijkt me. Waar blijven we als we daar geen punt meer van maken.
Dwaalspoor
Neem de naam ”Alle den Volcke”. Deze prachtige naam komt uit de Statenvertaling, Lukas 2:10. De dames hebben daarvoor niet de GBS-editie opgeslagen, waar „al den volke” staat, maar zelfs de echte oude Ravensteijn van 1637: „alle den volcke.” Het lijkt zeer toepasselijk. Op de vrouwenverenigingen worden verkopingen gehouden ten bate van de zending en sommige verenigingen adopteren kinderen uit verre landen. Vrouwen verenigd voor alle volken wereldwijd!
Toch is er een probleem met die naam. „Alle den volcke” betekent namelijk niet „alle volken”, maar: „heel het volk.” In dit geval heel het Joodse volk. Overigens heeft ook het zendingsblad van de GZB een eeuwlang ”Alle den Volcke” geheten. Het zullen toch mannen geweest zijn, die dat beslist hebben. Waarschijnlijk zijn zij het die de vrouwen op een dwaalspoor hebben gebracht.
Als een vrouwenvereniging niet ”Alle den Volcke” heet, is de kans groot dat gekozen is voor de naam ”Draagt elkanders lasten”. Dit is een stukje van een tekst uit Galaten 6. Ook dat lijkt toepasselijk. Immers, het is een grote zegen als er vrouwen (en mannen) in een gemeente zijn die zorg hebben voor elkaar. Van een kaartje bij ziekte tot daadwerkelijke hulp in de huishouding. Een voluit Bijbelse gedachte. Zo staat er verderop in het hoofdstuk: „Zo dan, terwijl wij tijd hebben, laat ons goed doen aan allen, het meest aan de huisgenoten des geloofs” (vs. 10).
Wie echter het begin van Galaten 6 leest, begrijpt dat het bij „draagt elkanders lasten” niet gaat om dit zorgen voor elkaar. Waar gaat het over? Het hoofdstuk begint met de vermaning om een broeder of zuster die in zonden is gevallen, terecht te brengen in de geest der zachtmoedigheid. Terechtbrengen, dat is iets anders dan vanuit de hoogte toespreken. Immers, je kunt ook zelf door dezelfde zonde verzocht worden. Let maar op (vs. 1). Denk niet dat je er boven staat: als je denkt iets te zijn, dan vergis je je. Je bent niets (vs. 3). Je hoeft trouwens niet te oordelen over een ander, je hebt genoeg aan jezelf. Uiteindelijk zul je je eigen pak moeten dragen, je zult rekenschap moeten afleggen van je eigen daden, niet van die van een ander (vs. 4, 5). In dit verband staat dat we elkaars lasten moeten dragen, de lasten van degene die in zonde is gevallen.
Dat is lastig voor ons. Het is niet moeilijk om de zonden van anderen te bespreken. Iets in ons lijkt erin geïnteresseerd. We praten er gemakkelijk over, vertellen het door. En ondertussen duwen we onszelf aan de zonde van een ander omhoog. Dat is precies wat hier aan de kaak wordt gesteld. In plaats van de zonde van een ander te gebruiken als platform waarop wij kunnen staan en waarop wij subtiel kunnen laten zien dat wij beter zijn, roept de apostel ons op om die zonde van de ander mee te dragen. De last van de zonde van iemand uit de gemeente ook tot je eigen last te maken. Er gebukt onder te gaan. Dan is er ook de geestelijk behoefte om in de geest van zachtmoedigheid de ander terecht te brengen door gebed en gesprek. In plaats van roddelen samen zoeken naar wat zou werken om de ander tot inkeer te brengen.
Gewillig
Nu krijgt het tweede gedeelte van de tekst een rijkere betekenis. Vervult alzo de wet van Christus. Is dit niet precies wat Hij gedaan heeft? Hij heeft de zonde van de ander op Zich genomen en onder die zware last van Gods toorn over de zonden van anderen ging Hij gebukt. Gewillig tot het laatste moment. Tot het moment waarop Hij de geest gaf.
„Want hiertoe zijt gij geroepen, dewijl ook Christus voor ons geleden heeft, ons een voorbeeld nalatende, opdat gij Zijn voetstappen zou navolgen (…); Die Zelf onze zonden in Zijn lichaam gedragen heeft op het hout” (1 Petr. 2:21-24).
Draagt elkanders lasten.
Reageren? welbeschouwd@refdag.nl
