Dat blijkt uit praktisch onderzoek van een groep mensen afkomstig van De Nederlandsche Bank, de Erasmus Universiteit en het Econometrisch Instituut. Zij publiceerden hun bevindingen in het nieuwe nummer van het blad Economisch Statistische Berichten (ESB).

De waarde van de euromunten en -biljetten vormen een optimale reeks omdat deze ervoor zorgt dat er voor een transactie zo min mogelijk munten en biljetten nodig zijn. Het blijkt dat 61 procent van de contante betalingen uit de goede combinatie bestaat, waardoor transacties zo weinig mogelijk tijd kosten.

De onderzoekers posteerden zich voor hun onderzoek dagenlang bij verschillende kassa’s. Dat nog altijd 39 procent van de betalingen niet efficiënt gebeurt, kunnen zij moeilijker verklaren. Een groot deel is waarschijnlijk terug te voeren op haast, gemakzucht, een groot biljet dat „gebroken” moet worden of het kwijt willen raken van te veel munten.

De Nederlander lijkt ook geen voorkeur te hebben ontwikkeld voor een bepaald eurobiljet. In de tijd van de gulden bestond die er wel, voor het briefje van 100. De onderzoekers verwachtten dat het 10-eurobiljet populair zou worden. Het twintigje immers was de Nederlander vreemd en kwam in waarde ook nog eens in de buurt van het niet zo populaire 50-guldenbiljet. Er blijkt echter geen voorkeur voor een bepaald biljet te bestaan.