„Als Zijn ziel Zich tot een schuldoffer gesteld zal hebben, zo zal Hij zaad zien, Hij zal de dagen verlengen; en het welbehagen des Heeren zal door Zijn hand gelukkiglijk voortgaan.”

Wat zal er worden van hen die op deze grote zaligheid geen acht geven? Terwijl we zien dat rechtvaardigheid zo handelde met Jezus Christus, Die slechts de Borg was voor de schuld. Wat zal rechtvaardigheid van u eisen wanneer u uw tanden zult knersen in de bitterheid van uw ziel? Wat zal van u afgeperst worden die de volle en voorname schuldenaars bent, wanneer u in de eeuwige pijn zult zijn en zult liggen in een zee van vuur en sulfer, die eeuwig zal koken? Wat zal van u worden die geen deel had in deze opgebrachte voldoening en die geen deel of lot had in deze verlossing en verworven zaligheid? Wat zal het voor u uitmaken, te bedenken dat Jezus Christus in Zijn lijden heeft moeten uitroepen: Mijn ziel is geheel bedroefd tot de dood toe?

Sta eens stil bij deze gezegende en uitnemende liefde van onze Heere Jezus Christus, in het ondernemen van dat grote werk van onze verlossing en eeuwige zaligheid. Beschouw de diepe ellende en de lage staat van die personen voor wie Hij deze droevige en onuitsprekelijke smarten op Zich nam. Onderging Hij dit lijden voor edele, uitnemende schepselen? Nee, het was voor het verloren en ellendig geslacht van mensen. Hij droeg dit lijden en deze smarten voor hen die niet anders waren dan het stof van Zijn voeten.

Andrew Gray,
predikant te Aberdeen

(”All the Works”, 1839)