De Scandinavische landen hebben allemaal relatief links-liberale regeringen, die een steeds soepeler immigratiepolitiek voeren. Liet Noorwegen bijvoorbeeld vroeger slechts een zeer beperkt aantal immigranten toe, van deze strenge regels is nog nu maar weinig over.

De Noorse bevolking groeit met bijna 1 procent per jaar. De helft van die groei bestaat uit immigranten. Een aanzienlijk deel van hen komt uit Zweden, maar de immigranten uit het Midden-Oosten en Pakistan vormen toch de meerderheid.

De groeiende islamitische gemeenschap in Scandinavië is grotendeels verantwoordelijk voor het antisemitisme in de regio. De versoepeling van de immigratieregels komt door de nadruk op tolerantie. Maar voor de Joden betekent dit juist intolerantie.

Ontkerkelijking

Landen als Noorwegen, Zweden en Denemarken behoren tot de meest seculiere van Europa. Denemarken kent nog een staatskerk, in Zweden is deze in 2000 afgeschaft, in Noorwegen in 2012.

In Zweden leidde dit sinds 2000 tot een daling van ongeveer 10 procent van het totaal aantal christenen. Van de 72 procent die nog wel officieel als christen te boek staat, is slechts 2 procent actief kerkganger.

Omdat steeds minder Zweden bewust christen zijn, daalt ook het aantal mensen dat via de Bijbel het principe van liefde en compassie voor het Joodse volk en de staat Israël meekrijgt. Diezelfde trend is ook in de rest van Scandinavië te zien. Ook daar is een groeiende moslimbevolking. Het percentage moslims onder de Scandinavische bevolking is nu zo’n 4 procent.

Angst

De steeds agressievere islamitische gemeenschap heeft de overheden van Zweden en Denemarken in een greep van angst. De autoriteiten durven de radicale extremisten geen halt toe te roepen, onder het mom van „tolerantie.”

De politie van Kopenhagen gaf in een interview met Michael Gelvan, de voorzitter van de Joodse veiligheidsraad Nordic, te kennen dat er in Kopenhagen buurten zijn waarin de politie niet in uniform optreedt.

In de Zweedse stad Malmö wonen 600 Joden, tegenover 60.000 moslims. Het antisemitisme groeit daar met de dag: van naroepen op straat en graven bekladden tot het brandstichten in Joodse gebouwen en in elkaar slaan van Joden. De reactie van de burgemeester, Ilmar Reepalu: „De samenleving moet zich van de Joden distantiëren. Zij zijn zelf verantwoordelijk voor hoe ze door de samenleving gezien worden.” Van represailles tegenover de misdadigers is zelden sprake.

De Joden zelf voelen zich ook niet veilig en zijn bang. Sommigen van hen vertrekken uit Scandinavië omdat ze in de landen daar geen toekomst zien voor Joden, anderen omdat ze weggepest of bedreigd zijn in hun buurt.

De Israëlische ambassadeur in Denemarken, Arthur Avnon, raadde eind vorig jaar Joden af in het openbaar een keppeltje te dragen of Hebreeuws te spreken. Hoe tolerant Scandinavië ook op papier mag zijn, voor de Joodse gemeenschap wordt het daar steeds moeilijker haar eigen leven te leiden.

Bewapening

Een groep islamitische extremisten heeft van de Noorse overheid jachtvergunningen gekregen. Naar eigen zeggen „voor vreedzame doeleinden, om in de bossen aan de hectiek van alledag te kunnen ontsnappen.” Het gevolg is echter wel dat in een land waar de politie standaard geen wapens bij zich heeft –zoals bleek bij de terreuraanslag in de zomer van 2011– deze extremisten zomaar met maximaal zes vuurwapens mogen rondlopen.

Ervin Kohn, voorzitter van de Joodse gemeenschap in Oslo, heeft zijn onrust over deze ontwikkeling uitgesproken. „Vorig jaar is de synagoge in Oslo al beschoten. Ook was er brandstichting bij de Israëlische ambassade. Nu de groep die gevaarlijk voor ons is, legaal in het bezit is van wapens, zal de situatie er zeker niet veiliger op worden.”