Tot aan de dood van haar man woonde Wenera Mtsjedlisjvili in een gewoon huis. Hij was timmerman, maar kort na zijn dood stortte hun woning in. Toen moest ze geld lenen om deze laadbak te kopen.

Voor de Russisch-Georgische oorlog van 2008 had Wenera nog werk, maar dat raakte daarna kwijt. Nu krijgt het gezin van de moeder met twee kinderen (de 22-jarige Jemal en de 20-jarige Anna) 288 lari van de overheid (129 euro).

Vooral in de winter is de laadbak een last. Het is er koud, want er is geen geld om te stoken. Het dak lekt, maar ook daar lijkt weinig aan te doen.

Er gaan dagen voorbij dat het gezin niets eet. Ze krijgen wel hulp van de baptistengemeente uit Gori. Die heeft –samen met de Nederlandse stichting Kom over en help– een gaarkeuken, waar ongeveer vijftig families op leunen.

Jemal is al voor de tweede keer geopereerd aan zijn maag. Op school gezeten heeft hij nooit, zijn zus evenmin. Ze volgden wel eens wat lessen, maar niet genoeg om op de arbeidsmarkt kansrijk te zijn. De algemene werkloosheid in Georgië ligt al vrij hoog, rond de 16 procent, maar onder jongeren ligt dit veel hoger, op 32 procent. Dit zijn trouwens officiële cijfers. Welzijns­organisaties in het land schatten de werkloosheid op 70 procent.

Anna heeft nog een ander probleem. Enkele maanden geleden is ze verkracht en daarom durft ze nog steeds nauwelijks buiten te komen.

Op de vraag naar hun toekomst volgt dus geen lang verhaal. De dag vult zich hier niet met plannen maken.

Als het lukt, maakt een van Mtsjedliisjvili’s de wandeling naar de gaarkeuken. Maar soms hebben ze geen kracht. Dan hopen ze op de vrijwilliger.