Van de stembusgang hoeft niemand een ‘Cubaanse Lente’ te verwachten. Er worden ruim 600 parlementariërs gekozen die vrijwel zeker 24 februari de president voor een ambtstermijn van 5 jaar herkiezen. Cuba is een eenpartijstaat en andersdenkenden zijn volstrekt uitgesloten van dit ‘democratische proces’. Activisten meldden dinsdag dat het aantal politieke gevangen weer oploopt, van 45 in maart vorig jaar naar 90 in januari. De omstandigheden waarin de naar schatting 65.000 gevangenen op Cuba worden vastgehouden, zijn volgens de oppositie „onmenselijk, wreed, vernederend en ongezond”.

Het lijkt of er niets verandert. De oude Raúl roept al tijden dat het land een jonger leiderschap nodig heeft, maar het komt er niet van. Aan de top van het regime wemelt het van de bejaarden die eind jaren 50 samen met Fidel in de bergen jonge guerrilleros waren en revolutie kraaiden. Ze worden in het Cubaanse bestel ‘históricos’ genoemd en zouden bij ons mastodonten heten.

Maar Cuba zou best wat jonge energie kunnen gebruiken. Het communistische systeem is ondoelmatig en improductief. De economie wordt nu door Venezuela gesubsidieerd. Het land van de ernstig zieke president Hugo Chávez verstrekt vrijwel alle brandstof die Cuba nodig heeft. Cuba moet uitkijken naar andere weldoeners en misschien moeten er daarom meer Cubanen op reis. Vorig jaar schrapte het regime plotseling de strenge reisbeperkingen en donderdag kreeg zelfs de onder ‘históricos’ meest gehate blogster, Yoani Sánchez, een paspoort.

De falende economie kraakt in haar voegen, vooral door wanbeleid en niet enkel door de Amerikaanse sancties. President Barack Obama heeft overigens eerder de meeste beperkingen voor Amerikanen van Cubaanse komaf ten aanzien van reizen of geld sturen naar Cuba afgeschaft. Zo komt het meeste geld dat het buitenland stopt in kleine bedrijven die het regime toestaat, van Cubanen overzee. Zij mogen ook helpen het communistische eiland drijvend te houden.