Dat heeft de Chinese minister voor Bevolkingsplanning Wang Xia deze week gezegd op een nationale conferentie over het een-kindbeleid in de Chinese hoofdstad Peking.

Wang veegde met haar uitspraak hardnekkige geruchten van tafel dat het eenkindbeleid dat echtparen verplicht om slechts een kind ter wereld te brengen en op te voeden, dit jaar zou worden opgeheven. Wang opperde wel de mogelijkheid dat het beleid heel geleidelijk wordt versoepeld voor bepaalde bevolkingsgroepen.

Tijdens de conferentie wees dr. Lu Jiehua, die is verbonden aan het Instituut voor Bevolkingsonderzoek van de universiteit van Peking, erop dat het eenkindbeleid in feite al in de afgelopen jaren is versoepeld, met name in de kustgebieden. Daar zouden lokale overheden partners die beiden uit een eenkindgezin komen toestaan om een tweede kind te hebben.

Het Chinese eenkindbeleid staat al geruime tijd ter discussie vanwege de sociale problemen die het teweegbrengt. Zo vergrijst de Chinese bevolking, terwijl het groeiende leger ouderen in twijfel leven over de mate van zorg die hun enige kind hen later zal geven.

Om deze reden zijn Chinezen fervente spaarders, en dat is heeft weer kwalijke gevolgen voor de economie. Juist nu China af wil van een eenzijdig op export gerichte economie en bij de economische groei meer wil steunen op binnenlandse consumptie, wreekt zich die spaarzin van de burgers.

Het eenkindbeleid wordt ook verantwoordelijk gehouden voor de wanverhouding tussen jongens en meisjes in de Chinese samenstelling van de bevolking. Ook het aborteren van meisjesfoetussen en het te vondeling leggen van meisjes houdt direct met dit beleid verband.

Deze week deden onderzoekers van de Monash Universiteit in Australië nog een schep bovenop de twijfel over het eenkindbeleid. Ze publiceerden een onderzoek naar de gevolgen van het beleid voor het Chinese bedrijfsleven en de economie in het algemeen. Lisa Cameron, die het onderzoek leidde, zei nieuwe bewijzen te hebben dat de zogenaamde kleine keizers, kinderen die alleen opgroeien grote problemen krijgen zodra ze op eigen benen komen te staan. „Deze kinderen wantrouwen hun omgeving, zijn niet in staat een concurrentieslag aan te gaan, vertonen risicomijdend gedrag en zijn vaak pessimistisch.” Cameron wees erop dat daarmee tal van kwaliteiten, die juist hard nodig zijn in een ondernemersklimaat als het Chinese, verloren gaan.

„Verwende kinderen in het gezin zijn daarbuiten gewone mensen, die niet ontzien worden, en dat valt tegen.”