Terwijl helikopters boven de stad cirkelen en overal het geluid van ambulances en politieauto’s te horen is, wacht de 48-jarige Mali bij het centrale busstation van Tel Aviv op de bus naar haar huis in het noorden van de stad. Toen zij rond het middaguur bericht kreeg van de aanslag, durfde ze niet in de bus te stappen. Enkele uren later heeft ze zich bedacht.

„Wij moeten sterk zijn en doorgaan met ons leven. De afgelopen dagen zat ik meerdere malen in de schuilkelders tijdens het luchtalarm. Raketten uit Gaza, bommen op bussen– wat is uiteindelijk het verschil? Het is allemaal willekeurig”, stelt ze.

Maar niet iedereen neemt het risico. Het normaal zo drukke busstation is aanmerkelijk leger dan anders en veel mensen lopen, druk telefonerend, aan de kant van de straat waar geen bussen passeren.

Op iedere hoek staan soldaten die communiceren via walkietalkies. De jonge soldate Coral houdt met een M-16-geweer in de aanslag, toezicht op passagiers die het busstation in en uit lopen.

Ondertussen zijn er ook Israëliërs die zakendoen door het angstige klimaat in de stad. Taxichauffeurs kunnen de stroom passagiers die normaal de bus nemen moeilijk bijhouden. In veel taxi’s zitten meerdere personen die naar verschillende bestemmingen moeten. „Ik draai de komende dagen dubbele diensten”, aldus taxichauffeur Avi in het zuiden van Tel Aviv.

Ook winkeltjes waar mensen op sportwedstrijden kunnen wedden, gaat het voor de wind. „Mijn klanten maken wrange grappen en gokken erop los. Waarom niet? Iedere dag kan de laatste zijn, want de Arabische radicalen haten ons”, zegt uit­bater Shlomi Malki.