De dames en heren Lords in het Hogerhuis stemmen vrijwel zeker tegen. Blair heeft weinig te winnen en veel te verliezen.

Groot-Brittannië is enorm verdeeld over de vossenjacht. „Het is een van die onderwerpen waar geen politicus die goed bij zijn hoofd is zijn handen aan brandt”, zegt Baroness Mallalieu, lid van het Hogerhuis. Toch is dat precies wat Blair is overkomen. Toen hij in 1997 aan de macht kwam, beloofde hij het parlement een vrije stemming over het onderwerp. Zes jaar lang leidden voorstellen over het traditionele tijdverdrijf op het platteland tot niets, hetzij door tijdgebrek in het parlement, hetzij door tegenstand van de ongekozen aristocraten in het Hogerhuis.

In juli probeerde de regering een compromis aangenomen te krijgen. De Hunting Bill moest de vossenjacht aan banden leggen: aan de duur van de jacht werd een maximum gesteld en de vossen moesten op een „humanere” manier worden gedood. Tot Blairs ongenoegen stemden parlementsleden, voornamelijk backbenchers van zijn eigen Labour-partij, massaal voor een algeheel verbod.

Het verbod treedt pas in werking als het Hogerhuis er ook mee akkoord gaat. Dat lijken de aan traditie gehechte Lords niet van plan te zijn. Daarna kan Blair een zelden gebruikte wet uit de kast halen om de Lords buiten spel te zetten en het verbod alsnog kracht van wet te geven. Daarmee zou hij de opstandige stemming die sinds de Irak-oorlog binnen zijn eigen fractie heerst een beetje doen bedaren. Het Hogerhuis en alle voorstanders van de vossenjacht zou hij echter flink tegen zich in het harnas jagen. Het imago van een „dictatoriale Labour-regering” zou zo worden versterkt, zegt Tim Bonner van de Countryside Alliance, die zich inzet voor behoud van de vossenjacht.

Blair kan ook opteren voor uitstel: de plannen voor de vossenjacht is al eerder verdronken in de drukke parlementaire agenda. Kiest hij voor deze vertragingstactiek, dan rekt hij de zaak op zijn minst tot begin november.