Ondertussen vieren de moslims dat de vastenperiode, de ramadan, voorbij is. Dit jaar, waarin de ramadan volgens de islamitische kalender in de zomer viel, was die periode door de lange dagen extra zwaar.

De ramadan en de islamitische feesten zijn voor Europeanen al lang geen gebeuren meer van mensen ver weg. Hoorde je vroeger nooit van deze feesten, tegenwoordig wordt er in de media volop aandacht aan besteed.

Inmiddels zijn de moslims ook door de commercie ontdekt. Tenminste, de grote winkelketens in Nederland proberen voet aan de grond te krijgen bij dit deel van hun clientèle. Zo kwam de HEMA vorig jaar met een productenlijn toegesneden op de ramadan en het afsluitende Suikerfeest. Dit jaar doet de winkel er officieel niet veel aan, hoewel er in filialen in sommige grote steden wel reclame wordt gemaakt voor suikerfeesttaarten.

Moslims waarschuwden vorig jaar op fora trouwens tegen sommige suikerfeesttaarten, omdat niet alle erin verwerkte voedingsstoffen halal –de islamitische aanduiding voor koosjer– zouden zijn. De HEMA zei dit jaar gestopt te zijn met het aanbieden van producten voor de islamitische consument omdat de producten niet echt aansloegen. En zo kent Nederland dus naast de kerstboom, het paasei en de pinksterstol nu ook de suikerfeesttaart. De offer­feestschotel zal wel niet lang meer op zich laten wachten.

Nederland is vanouds een land waar mensen wonen met verschillende religieuze en culturele achtergronden. Naast kerktorens bepalen inmiddels ook de minaretten de skyline van steden en grotere dorpen. En klokgelui heeft ook in steden op de Veluwe concurrentie gekregen van de schetterende gebedsoproep vanuit moskeeën, de zogenoemde azan. De Duitse deelstaat Hamburg heeft sinds deze week aan moslims drie officieel erkende ‘kerkelijke’ feestdagen toegekend.

Nu kun je als christen heel bang zijn voor deze ontwikkelingen. De maatschappij waarin wij leven neemt steeds meer afstand van zijn joods-christelijke wortels. Dat is tegenwoordig letterlijk zichtbaar en tastbaar en nu ook eetbaar. Toch is het te makkelijk om de neergang van het christendom in ons land indirect te wijten aan de opkomst van andere godsdiensten. Kerkverlaters steken nu eenmaal vrijwel nooit over naar de moskee. Het verval zit dieper. Blijkbaar gaat er van de meeste christenen zo weinig uit dat onze medelanders liever helemaal nérgens meer bijhoren dan bij de kerk. Dat noopt tot zelfonderzoek voor christenen.

Het is daarbij bitter dat in Europa moslims die vrijheid krijgen, terwijl in islamitische landen christenen vaak niet eens worden geduld. De Europese tolerante is wat dat betreft volstrekt eenrichtingsverkeer.

Het zou te wensen zijn dat juist die politici die zich in ons werelddeel met hart en ziel inzetten voor de rechten van moslims, ook daarvoor meer oog hadden.