Volgens Dullaert zijn er te weinig kinderen, ouders, gezinsvoogden, rechters en advocaten die weten dat een speciale curator benoemd kan worden. Er is nog maar weinig informatie over, maar het lijkt erop dat niet vaak om deze hulp speciaal voor kinderen wordt gevraagd.

Ook moet het idee veranderen over wanneer sprake is van een conflict tussen de belangen van ouders en kinderen. Bij scheidingen en uithuisplaatsingen gebeurt het al wel dat de rechtbank zo’n curator benoemt, maar dat zou ook kunnen als ouders het niet eens worden over een ouderschapsplan, of als een kind het niet eens is met zijn gezinsvoogd. Rechters zouden niet snel vinden dat er een conflict is, maar bijna alle betrokkenen willen best dat de curator vaker ingezet wordt, aldus Dullaert.

De bijzondere curator kan voor kinderen een lot uit de loterij zijn, denkt Dullaert, als er fikse aanpassingen worden gedaan. Hij heeft een lijst van 11 aanbevelingen opgesteld. De definitie van ‘conflict’ moet desnoods in de wet geregeld worden en de mogelijkheid om een curator in te schakelen moet bekender worden.

Verder moeten er regels komen voor curatoren: wat moet zo iemand kunnen? Ook zou er een opleiding moeten komen, zouden bijzondere curatoren een vereniging moeten oprichten en zou er een lijst moeten komen van iedereen die tot bijzonder curator benoemd kan worden.

De Kinderombudsman wil dat minister Ivo Opstelten van Veiligheid en Justitie of hij over twee jaar meet hoe het staat met de bijzondere curator.