Taylor verbleef eind jaren '70 in de VS en keerde begin 1980 terug naar Monrovia waar een coup werd gepleegd. Hij kreeg van de 28-jarige couppleger, sergeant Samuel Doe, een belangrijke post. Maar in 1983 vluchtte Taylor het land uit, beschuldigd van verduistering. Hij werd in de VS opgepakt, maar wist in 1985 te ontsnappen.

Het doen en laten van Taylor in de volgende jaren is onduidelijk. Aangenomen wordt dat hij in het Libië van kolonel Kaddafi is geweest en er is getraind als guerrillastrijder. Taylor zou daar bevriend zijn geraakt met Foday Sankoh uit Sierra Leone.

De twee zouden later naam maken als verantwoordelijken voor de gruwelen die in Sierra Leone werden gepleegd. Ondanks het feit dat Taylor in eigen land onder meer de hand had in de dood van 150.000 tot 200.000 mensen in de jaren 1990-1997, brachten uiteindelijk de slachtingen in Sierra Leone hem achter de tralies van het SCSL.

Sankoh begon daar in 1991 met vechten. Zijn bende heette Verenigd Revolutionair Front (RUF) en pleegde wreedheden in een orgie van geweld die negen jaar duurde en met ‘bloeddiamanten’ werd gefinancierd.

Taylor nam diamanten af in ruil voor geld en wapens. Hij was in 1997 president van Liberia geworden na daar 6 jaar lang terreur te hebben gezaaid. Hij was eind 1989 in het noorden opgedoken met een groep getrainde vechtersbazen. Ze bereikten in juli 1990 de hoofdstad waar ook een vredesmacht uit West-Afrika was gelegerd. Taylor zocht toen maar een andere uitvalsbasis, Gbarnga, 170 kilometer ten noordoosten van Monrovia.

Hij bleef zijn tegenstanders bevechten en dreef handel in onder meer hout, goud en diamant. Hij kreeg circa vier vijfde van het land in handen en werd de rijkste man van Liberia. Dat kwam van pas toen er in 1996 onder Nigeriaanse druk een vredesakkoord kwam en in 1997 presidentsverkiezingen. Hij won de omstreden stembusgang. President Taylor beschouwde nu heel het land als wingewest.

In 2000 sprak de Veiligheidsraad over de oprichting van een tribunaal voor Sierra Leone, om mensen als Taylor te berechten. Er kwamen een wapenembargo en andere sancties tegen Liberia. In 2003 slaagden rebellen erin Taylor te verdrijven. Hij vluchtte naar Nigeria, waar hij in 2006 tegen de lamp liep. Sindsdien zit hij achter tralies in Zuid-Holland.