Hij deed die oproep vrijdag in Den Haag, tijdens de herdenking van de capitulatie van Japan, waardoor precies 58 jaar geleden ook voor het door de Japanners bezette Nederlands-Indië een einde aan de Tweede Wereldoorlog kwam.

Boekholt stond destijds mede aan de wieg van de centrale herdenking in Den Haag en de jaarlijkse herdenking van de doden bij het Indisch Monument in de residentie. Ook heeft hij zich met anderen ingezet voor het vlagvertoon op overheidsgebouwen op 15 augustus. „Als wij ouderen de jongere generaties niet snel erbij betrekken, teneinde de zorg voor het Indisch Monument en de organisatie van de 15 augustus-herdenking van ons over te nemen, zal misschien over vijftien jaar het monument een groot deel van zijn betekenis hebben verloren. Wie weet er dan nog waarom dit monument er is en waarom het zo belangrijk is dat wij elk jaar op 15 augustus herdenken?” Hij wees erop dat „onze Indische cultuur in de naoorlogse jaren een onmiskenbaar positieve invloed heeft gehad op de Nederlandse cultuur.”

Verder vroeg hij tijdens de herdenking aandacht voor de romusha’s, de van oorsprong Indische mannen die door de Japanners krijgsgevangen werden gemaakt. Ook stond hij stil bij die Indische Nederlanders voor wie de trauma’s zo zwaar wegen dat ze het niet aankunnen de herdenking bij te wonen.

Boekholt zei dat het voor de eigen gemoedsrust van de ouderen van groot belang is te proberen „de spiraal van oorlogsleed te doorbreken en hierbovenuit te stijgen, zonder de oorlog ooit te vergeten. Dan pas zullen wij in staat zijn onze geschiedenis door te geven en onze oude dag in rust door te brengen.”

De plechtigheden werden voortgezet bij het nabijgelegen Indisch Monument, waar zich vele honderden mensen hadden verzameld. Schrijfster Yvonne Keuls zei daar: „We hebben hier onze plek gekregen om te herdenken en te gedenken. We zijn gekomen uit alle windstreken om onze bloemen -symbolen van leven en dood- hier neer te leggen en elkaar in de ogen te zien en dan te weten: Jij was er dus ook bij, jij bent ook een getuige, althans, een van jouw dierbaren was erbij, jij bent ook een van ons.”

Tot de aanwezigen bij de plechtigheid behoorde ook premier Balkenende.