Vooraf had het regime hoog opgegeven van de lancering en zelfs de internationale pers daarvoor uitgenodigd. De lancering werd ook nog eens vlak voor de grootse viering van de 100e geboortedag van wijlen Kim Il Sung, de grootvader van de huidige leider Kim Jong Un, gepland. Als zo’n feestelijke vuurpijl dan met een sisser neerkomt, is dat een ongekende blamage.

Noland weet zeker dat wetenschappers en ingenieurs die nauw bij de lancering betrokken waren, de doodstraf riskeren, of naar een strafkamp gaan, om als zondebokken te dienen.

Des te opvallender was het vrijdag dat het regime zelf toegaf dat de lancering was mislukt. Kon men niet anders, omdat de halve wereld was uitgenodigd en dus toekeek? Of wilde men iemand op deze manier voor schut zetten, vernederen en uit de macht werken?

Om gezichtsverlies te temperen is een nieuwe uitdagende actie van het regime te verwachten, stelt Noland. Al ruim vóór de raketlancering was bekend dat Noord-Korea werkte aan een kernproef – de derde. Vanwege de blamage van vrijdag zal die nu zeker doorgaan.

Noord-Koreakenners hadden vrijdag een sterk déjà vu-gevoel, want ook in 2006 en 2009 gebeurde iets dergelijks en volgde na een rakettest steevast een nucleaire proef.

De suggestie van een interne machtsstrijd lijkt te worden bevestigd door de timing van de lancering – nota bene een aantal weken nadat met de Verenigde Staten een overeenkomst was gesloten, waarbij Pyongyang zou afzien van verdere kernproeven (en raketlanceringen!), in ruil voor Amerikaanse voedselhulp ter grootte van 60.000 ton.

Met de lancering van vrijdag haalde Pyongyang in één keer een streep door die deal (die bekendstaat als de Leap Day-overeenkomst). En dat terwijl Noord-Korea had aangekondigd de feestelijkheden rond 15 april „als een sterke en welvarende natie” te zullen vieren (al eerder afgezwakt door te stellen dat het land op de 15e „de poort naar welvaart zou gaan passeren”). Die 60.000 ton voedsel kon men goed gebruiken! „Het regime heeft hiermee andermaal aangetoond dat het maling heeft aan uitgehongerde onderdanen”, reageerde vrijdag de Noord-Korea­kenner Peter Beck vanuit Seoul. Hij hekelde tegelijkertijd Amerika’s besluit om de voedselhulp niet door te laten gaan, omdat daarmee het Noord-Koreaanse volk wordt afgestraft.

De Duitse Noord-Koreakenner dr. Ruediger Frank hield ter verklaring van deze ommezwaai (eerst een deal met de VS en dan toch een raketlancering) rekening met verschillende mogelijkheden. Wellicht zit er een machtsstrijd tussen diplomaten en militairen achter of is het gebrek aan coördinatie 
van verschillende machtsgroepen.

Het zou ook kunnen zijn dat zowel de Leap Day-overeenkomst als de lancering al lang voor de machtsovername door Kim Jong Un was gepland. Waarom hij ze vervolgens beide liet doorgaan?

De machtspositie van Kim Jong Un lijkt dezer dagen verstevigd doordat hij zowel eerste secretaris van de partij werd (let wel: geen secretaris-generaal, die titel blijft voor zijn overleden vader) als voorzitter van het machtige centrale militaire comité. Daarmee is hij feitelijk leider van het land geworden.

Maar dat het desondanks achter de schermen rommelt, wrikt en schuift –ook direct rond 
Kims positie–, dat is na vrijdag alleen maar waarschijnlijker geworden.