Een artikel uit het Marokkaanse strafrecht biedt een verkrachter de mogelijkheid om met zijn slachtoffer te trouwen. Er kan dan geen straf meer worden opgelegd.

Abdessamad Dialmy, sekssocioloog aan de universiteit van Rabat, vindt de recente zelfdoding een uitermate treurig incident. „Dit meisje was slachtoffer van meerdere vormen van geweld. Niet alleen is verkrachting de meest extreme, opperste vorm van mannelijk geweld tegenover vrouwen, er is ook sprake van sociocultureel geweld door de gelijkstelling van maagdelijkheid en familie-eer. Bovendien doet de familie het verkrachte meisje geweld aan door haar te verplichten met haar verkrachter te trouwen.”

„Daarnaast is er juridisch en patriarchaal institutioneel geweld door het toestaan van een huwelijk met een minderjarige en door het vrijstellen van de verkrachter”, zegt Dialmy. „Het wetsartikel dat de verkrachter de mogelijkheid biedt om met zijn slachtoffer te trouwen en het artikel dat een huwelijk met een minderjarige toestaat moeten allebei worden afgeschaft.”

Het probleem is volgens Dialmy dat Marokko in de overgang zit van een religieus naar een seculier kader. „De normen zijn nog religieus, maar de praktijk is al seculier. Seks buiten het huwelijk wordt als een perversie gezien. Binnen het huwelijk is seks ‘schoon’, maar daarbuiten is het vies.”

Volgens Dialmy bestaat een „gezonde seksuele relatie” alleen tussen twee volwassenen die beiden instemmen en goed zijn geïnformeerd. „Daarmee bedoel ik dat ze goede seksuele voorlichting hebben gehad, waardoor ze voldoende weten over anatomie, bescherming tegen ziekten, maar ook over erotiek en over de ideologische aspecten van seks.”

Maar in Marokko wordt volgens de hoogleraar nauwelijks aan seksuele voorlichting gedaan. Er zijn wel organisaties die voorlichting geven over aidspreventie, maar die richten zich alleen op het gezondheidsaspect.

„De maatschappij en ook artsen zien een condoom als een vulgair middel dat beschermt tegen vulgaire ziektes die ontstaan door vulgaire relaties. En ik verwijt de linkse politieke partijen dat zij wat dat betreft niet verschillen van hun rechtse collega’s.”