De arts onderging zijn lot samen met 5 Bulgaarse verpleegkundigen. Het regime van de inmiddels gedode Libische dictator Muammar Gaddafi folterde het medisch team, omdat gedacht werd dat de arts en de verpleegkundigen 450 kinderen in Libië opzettelijk hadden geïnfecteerd met hiv, het virus dat aids kan veroorzaken.

Ze werden in het Afrikaanse land aanvankelijk veroordeeld tot de doodstraf, maar die werd later omgezet naar levenslang. Na een diplomatiek offensief waarbij onder meer de EU en Frankrijk betrokken waren, werden ze in juli 2007 vrijgelaten.

Zegveld gaat zich snel bij de Libische ambassade in Nederland melden, om de schadevergoeding namens haar cliënt op te eisen. Ze zal aandringen op een snelle betaling. „Daar heeft hij na al die jaren wel recht op”, benadrukt de raadsvrouw.

Als dit niet lukt, wendt de advocaat zich tot het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken en zo nodig tot de EU. „Dan moeten deze instanties zich bij de Libische autoriteiten hardmaken voor het uitbetalen van de schadevergoeding,” vindt Zegveld. „Er ligt nu immers een keiharde veroordeling.”

De arts vroeg concreet compensatie voor de lichamelijke en psychische schade die hij aan zijn gevangenschap in Libië heeft overgehouden. Vooral in het begin van de detentie zijn hij en de verpleegkundigen ernstig gemarteld.