Hoewel het al zeven jaar geleden is, zal ze het niet snel vergeten. Als Esther thuiskomt zegt haar man dat hij iets ergs moet vertellen. „Ik dacht dat er iets was gebeurd met een familielid, maar Roelof zei dat hij een porno-dvd had bekeken. Hij voelde zich vreselijk en had enorme spijt. De dvd had hij inmiddels kapotgemaakt en weggegooid.”

De biecht van haar man verwart Esther. „Ik vond het heftig, verschrikkelijk. Maar ik was ook blij dat Roelof er uit zichzelf mee kwam, dat hij er open en eerlijk over was en er zelf last van had.” Al snel blijkt dat het niet bij die ene keer blijft. Inmiddels hangt de seksverslaving van Roelof al jaren als een donkere wolk boven het huwelijk van het echtpaar, dat lid is van een reformatorische kerk.

Esther: „Soms ging het een paar maanden goed, maar dan keek Roelof thuis of in de bibliotheek toch weer porno of fantaseerde hij over vrouwen uit onze omgeving. Vooral de laatste twee jaar werden de tussenpozen kleiner. Roelofs schuldgevoel nam naar mijn idee af. Als het misging, vertelde hij het eerlijk, maar het stopte niet.”

Naarmate het probleem zich vaker voordoet, gaat Esther meer beseffen wat dit met haar als vrouw doet. „Ik ging me minderwaardig voelen, werd onzeker, vond mezelf lelijk. Roelof zegt altijd: „Het ligt niet aan jou. Al zou ik de knapste vrouw van de wereld hebben, dan zou porno me nog trekken.” Ik weet dat hij dat meent, maar het voelt anders.”

Bij tijden heeft Esther er moeite mee om naar de kerk te gaan. „Ik vind het verschrikkelijk hoe uitdagend sommige vrouwen er zelfs daar bij zitten. Soms maakt het me boos. Op andere momenten heb ik medelijden. Dan denk ik: Misschien word je te weinig gewaardeerd door je eigen man en ben je daarom op zoek naar bevestigende blikken van anderen. Maar als christen ben je wel verantwoordelijk voor de manier waarop je je kleedt. Mannen zijn visueel ingesteld. Daar moet je als vrouw geen misbruik van maken.”

Op den duur stelt Esther haar man een duidelijke grens. „Ik zei: Als je deze week nog een keer porno kijkt, moet je drie dagen weg. Toen ik die avond thuiskwam, was het weer fout gegaan. Dat voelde zo erg! Toch zette ik mijn man niet de deur uit. Waarom niet? Het zou in de buurt opvallen als hij er drie dagen niet was. Ik moest er niet aan denken dat mensen zouden merken wat er aan de hand was.”

Lange tijd hoopt Esther dat haar man hulp zal zoeken. Ze is blij als hij eind 2010 besluit zich aan te melden voor een mannengroep bij De Vluchtheuvel, een reformatorische hulporganisatie. De deelnemers komen tien keer bijeen, hun vrouwen vijf keer. Esther vindt het fijn dat ze haar ervaringen kan delen met lotgenoten. „Het was geen klaaggroepje. Iedereen was erop gericht samen verder te kunnen.”

Als het traject voorbij is, blijkt het probleem van haar man niet opgelost. „Hij begon eraan met het idee: ze helpen me er wel van af. Zo werkt het niet. Je moet er ontzettend hard voor knokken. Er is een diepe innerlijke motivatie nodig om niet de vluchtwereld van de porno te blijven opzoeken als het bijvoorbeeld op je werk even niet lekker gaat. Er moet een knop in je hoofd om.”

In 2011 raakt Esther diep in de put. „De rek was er helemaal uit. Ik zag het leven niet meer zitten. Van mezelf ben ik een vrolijke, gezellige kletskous. Daar was niets van over, al hield ik dat voor de buitenwereld angstvallig verborgen. Ik verwaarloosde mezelf. Gezellige gezinsmomenten vermeed ik, want die deden verschrikkelijk zeer. We waren niet het warme nest dat we onze kinderen graag wilden bieden. Roelof en ik zeiden alleen het hoognodige tegen elkaar en de sfeer was gespannen.”

Op een internetforum van de organisatie Kostbaar Vaatwerk (zie kader) deelt Esther haar ervaringen met lotgenoten. Ook bezoekt ze enkele landelijke ontmoetingsdagen. „Dan kan ik mijn masker even afdoen, mezelf zijn, hoef ik geen mooi weer te spelen. Tegen iedere vrouw die met deze problematiek te maken heeft, zou ik willen zeggen: Zoek professionele hulp én leg contact met Kostbaar Vaatwerk om je hart te luchten.”

Recent is Roelof weer aan een hulpverleningstraject begonnen. „Diverse christelijke instellingen hadden een wachtlijst. Via het forum van Kostbaar Vaatwerk werd ik geattendeerd op een pastorale hulpverlener bij wie hij direct terechtkon. De eerste keer ben ik mee geweest. Het raakte me dat deze man, die een evangelische achtergrond heeft, het gesprek begon en eindigde met gebed. Dat waren we bij onze reformatorische instellingen niet gewend, maar het is heel belangrijk. Zonder Gods hulp helpt niets.”

Ten einde raad heeft Esther wel eens gedacht: „Laat mijn man maar lekker zijn gang gaan met porno. Ik was helemaal op en dacht: Als we het er niet meer over hebben, is er in ieder geval rust in huis.” Toch beseft ze dat dat de weg niet is. „Een familielid wees me op Psalm 133: „Waar liefde woont, gebiedt de Heer’ de zegen. Daar woont Hij Zelf, daar wordt Zijn heil verkregen, en ’t leven tot in eeuwigheid.” Dat is het perspectief waar het om gaat. Mijn hardheid, boosheid en gekwetstheid moesten weer plaatsmaken voor liefde.”

Dankzij gesprekken met een psycholoog krijgt Esther de laatste maanden langzamerhand haar zelfvertrouwen terug. „Ik ben gelukkig niet meer de leeggelopen ballon van een jaar geleden.” Een van de moeilijkste dingen vindt ze het grenzen stellen tegenover haar man én het accepteren van zichzelf.

Esther heeft goede hoop dat de gesprekken die Roelof nu voert, op basis van het boek ”Strijdlust”, meer effect zullen hebben dan vorige therapieën. Waarop ze die hoop baseert? Ze lacht. „Ik weet het niet precies. De laatste weken heb ik het idee dat er iets is veranderd bij Roelof. Ten diepste lijdt hij net zo goed onder zijn verslaving. Mijn hoop heeft ook alles met liefde te maken. Ondanks alles houd ik nog steeds van Roelof. Hij is geen stiekeme gluiperd maar gewoon een leuke, open vent. Ik wil samen verder, samen gelukkig worden.”

Esther en Roelof Versluis heten in werkelijkheid anders. Reageren op dit artikel? Mail naar mensen@refdag.nl.

„Veel vrouwen stoppen hun gevoelens weg”

De man van Sarah –gefingeerde naam– was jaren seksverslaafd. Na een intensief traject van hulpverlening, waarbij het echtpaar anderhalf jaar uit elkaar ging, slaagde hij erin te breken met pornografie. Zelf nam Sarah (39) in die tijd deel aan de eerste gespreksgroep voor partners van seksverslaafden bij christelijke hulporganisatie De Driehoek.

Nadat haar man weer thuiskwam, groeide bij haar het verlangen andere vrouwen te laten zien dat er een uitweg is uit de doolhof van seksverslaving. Samen met twee andere ervaringsdeskundigen lanceerde ze in 2008 de website kostbaarvaatwerk.nl. De naam verwijst naar 1 Petrus 3:7, het vers dat mannen ertoe oproept met verstand bij hun vrouw te wonen, „aan het vrouwelijke vat, als het zwakste, eer gevende.”

Via een internetforum, landelijke ontmoetingsdagen en regionale contactgroepen wisselen vrouwen ervaringen uit. Alleen al van het forum zijn sinds de start ruim 300 vrouwen lid (geweest). Wat raakt Sarah het meest in hun verhalen? „Dat velen medeafhankelijk zijn geworden van de verslaving van hun man. Soms is er zelfs sprake van mishandeling of misbruik, maar hebben ze toch niet de moed om te zeggen: Dit wil ik niet. Het is triest als vrouwen geen nee kunnen zeggen tegen onrecht. Velen zijn geneigd hun gevoelens weg te stoppen, maar raken daardoor uiteindelijk in de knel en worden bijvoorbeeld depressief. Het doet veel met je zelfbeeld als je man porno kijkt of prostituees bezoekt. Het is pijnlijk maar nodig de gevolgen onder ogen te zien.”

Vrouwen van pornoverslaafden moeten volgens Sarah hun man confronteren met zijn gedrag. Ze wijst hen op Mattheüs 18. „Ik adviseer hen hun man in liefde te vermanen, zonder direct in allerlei verwijten te vervallen: „Wat je doet is zonde. Dat staat je relatie met mij, met je gezin en met God in de weg.” Als hij daar niet voor openstaat, kan de vrouw er een of twee personen bij halen en haar man samen met bijvoorbeeld een goede vriendin of een ouderling op zijn gedrag aanspreken. Dat is confronterend, maar het is ook een teken van liefde als ze dat doet. Uiteindelijk is een seksverslaafde man een mens in nood.”

Sarah kent veel voorbeelden van mannen die, al dan niet op aandringen van hun vrouw, hulp zochten. In dat geval is er volgens haar vaak een mogelijkheid om als echtpaar samen verder te kunnen. Sommige partners stuiten op blijvende onwil en zien hun huwelijk op den duur stuklopen. Voor hen heeft Kostbaar Vaatwerk een speciale lotgenotengroep.

Veel vrouwen denken lange tijd dat ze alleen met deze problematiek worstelen, merkt Sarah. Bij Kostbaar Vaatwerk vinden ze herkenning. Het lotgenotencontact is geen vervanging van de hulpverlening, benadrukt de initiatiefneemster. „Vaak is ook professionele begeleiding nodig. Sommige stellen gaan samen in relatietherapie. Het komt ook voor dat vrouwen alleen hulp zoeken, soms gelijktijdig met een therapietraject voor hun man. Een paar gesprekken met een psycholoog betekenen soms al veel voor hen. We verwijzen daarom graag door.”

Ontmoetingsdag

Echtgenotes van mannen die seksverslaafd zijn (geweest) of vermoeden dat deze problematiek speelt, kunnen elkaar op zaterdag 24 maart ontmoeten tijdens een landelijke bijeenkomst van lotgenotenorganisatie Kostbaar Vaatwerk. Het thema van deze dag, die wordt gehouden in het midden van het land, is ”Identiteit”. Anouk van Tooren, manager van de organisaties Different en CHAP, spreekt hierover. ’s Middags zijn er workshops en gespreksgroepen. Na aanmelding per mail krijgen vrouwen bericht over de locatie.

www.kostbaarvaatwerk.nl , e-mail: sarah@kostbaarvaatwerk.nl

Tips van Esther

• Blijf voor ogen houden dat God machtiger is dan de macht van de zonde.

• Het is liefde om je man niet te laten doormodderen maar hem voor het blok te zetten: óf de porno óf ik!

• Bagatelliseer het probleem niet. Wacht niet tot het (nog) erger wordt. Zoek nú hulp.

• Bid en lees in de Bijbel. Ook als je vol zit van verdriet, frustratie en woede. Leg het eerlijk voor de Heere neer.

• Bedenk: moeilijke dingen zijn er om je dicht bij de Heere te brengen. Ren niet weg.

• Voor de mannen: Blijf/word open tegenover je vrouw. Dat dwingt hoe dan ook respect af.

Gevecht

Verdrietig

Moedeloos

Vol goede moed

Blij en vrolijk

Nee, toch weer niet

Heen en weer

Fijn en open en goed

Weer puinhoop en smurrie

Wat stel ik eigenlijk voor

Lelijk en onaantrekkelijk

Afstandelijk wantrouwend

Laagje eelt erom

Bespaart me ergere pijn

Maar het schild

Wordt een muur

Ik heb geen strak lijf

Anders liep ik

Heel uitdagend

Hopend dat hij

Me dán zou zien staan

Wetend

Het is de oplossing niet

Het sukkelt door

En door en door

En erger en minder erg

En koeler en warmer

En heen en weer

En berg en dal

Zal het ooit veranderen

Iedereen valt terug

Het helpt toch niks

Dit gevecht redden we NOOIT!

Je zal maar man zijn

Anno 2012

Kijk je weg van die ene

Blik je in de andere

Ik heb daar geen last van

Niet omdat ik zo goed ben

Maar omdat ik vrouw ben

En anders in elkaar zit

En toch hóóp

Raar en helemaal waar

Want…

Mijn man is eerlijk

Ondanks alles

Ook hij lijdt

Minstens zo erg

Schijnbare tegenstelling

Maar waarheid

Gedicht van Esther Versluis

Lees ook:

Besmeurd en afgewezen door je eigen man.

Mijn zelfvertrouwen ben ik kwijt.

Seksverslaafde heeft Bijbelse hulp nodig.

Seksverslaving: van nieuwssite naar sekssite.

Sluit de ogen niet voor seksverslaving.

Een zondig levenspatroon doorbroken.

Seksuele gebondenheid. (Saambinder)