De tien miljoen frank kostende CleanSpace One - die tevens dient als prototype voor dit type satelliet - wordt gebouwd door het Zwitserse Federale Instituut voor Technologie in Lausanne (EPFL), waar het Swiss Space Center onder valt.

Volgens de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA cirkelen er rond een half miljoen brokstukken van brandstofraketten, kapotte satellieten en andere apparaten met een snelheid van bijna 28.000 kilometer per uur in een baan om de aarde. Daarmee vormt het afval een groot gevaar voor satellieten of ruimteschepen die zware schade kunnen oplopen als ze in botsing komen met de rommel.

De eerste taak van de CleanSpace One, die binnen drie tot vijf jaar moet worden gelanceerd, is het opruimen van twee Zwitserse satellieten die in 2009 en 2010 werden gelanceerd.

Voor de ontwikkeling van de satelliet moeten drie grote problemen worden opgelost. Het eerste probleem is de baan rond de aarde waar het afval zich in bevindt. De opruimsatelliet moet precies in dezelfde baan als de rotzooi zitten om het te kunnen opruimen. Hiervoor wil het EPFL een compacte motor ontwikkelen. Ten tweede moet de satelliet in staat zijn om het ruimteafval op hoge snelheid vast te grijpen en vast te houden. Onderzoek naar de manier waarop planten en dieren dingen vastpakken moet de onderzoekers op het juiste spoor zetten. Ten derde moet de CleanSpace One in staat zijn om het afval weer terug te brengen naar de atmosfeer waar het vervolgens verbrandt.