De werken van Appel verdwenen in december 2002, toen ze werden vervoerd van Appels studio naar de Karel Appelstichting in Amsterdam. Het is niet bekend wie ze in de Britse loods heeft ondergebracht. Ook de waarde van de werken is niet bekend.

Harriët Appel, de weduwe van de in 2006 overleden kunstenaar, is „heel erg blij” met de vondst. „De financiële waarde is lastig in te schatten, maar de emotionele waarde is onschatbaar”, stelt zij dinsdagavond tegen het ANP. De tekeningen zijn volgens haar „zeer experimenteel. Veel van de werken waren nooit voor de markt bedoeld. Hij heeft bijvoorbeeld bijzondere materialen gebruikt, zoals fotopapier waarop hij tekeningen heeft gemaakt.”

Een klein aantal van de verdwenen werken werden vijf weken geleden ontdekt bij een Brits veilinghuis. Het veilinghuis meldde zich bij het kunstregistratiekantoor waar Appel de werken na de verdwijning in 2002 aanmeldde. Zo kon de rest van de werken worden getraceerd.

Er is geen reden om aan te nemen dat de huidige eigenaar de tekeningen op illegale wijze heeft verworven. „We gaan sowieso nog steeds niet uit van een diefstal”, stelt de weduwe Appel. „Daar is geen enkel bewijs voor. En zo’n kist met tekeningen kan tijdens een transport verkeerd worden geplaatst.”

Het is de bedoeling dat de tekeningen binnenkort alsnog aan de Karel Appelstichting worden overgedragen, zoals in 2002 al de bedoeling was. „We gaan eerst alles goed catalogiseren”, meldt Harriët Appel. „Dat kan wel enige tijd in beslag nemen.” Of het werk daarna ook wordt tentoongesteld, kan zij nog niet melden.

Karel Christiaan Appel (1921-2006) was een van de meest succesvolle Nederlandse kunstenaars aller tijden. Hij meldde zich in 1940 aan op de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten, waar hij Constant en Corneille ontmoette. Dat leidde uiteindelijk tot de oprichting van het grensverleggende Nederlands-Belgisch-Deense gezelschap CoBrA.

Na de oorlog vertrok Appel naar Parijs. In Nederland voelde hij zich naar eigen zeggen een verschoppeling, omdat zijn vernieuwende kunst niet werd begrepen. De kunstenaar bleef zich echter ontwikkelen en experimenteerde veel met verschillende materialen. Hij bleef tot ver na zijn tachtigste actief.