De vakbonden bestempelden de algemene staking als een succes. Zij wilden het openbaar leven in heel het land treffen, maar volgens Belgische media was dat niet het geval.

De stakingsoproep van de vakbonden vond het meest gehoor bij de spoorwegen, waar personeel al zondagavond het werk neerlegde. Treinen, ook de Thalys en Eurostar, reden niet. Ook het openbaar vervoer in de grote steden ondervond veel hinder. Elders vertrokken bussen en trams mondjesmaat en/of onregelmatig. De diensten van de Belgische busmaatschappij De Lijn in het zuidelijkste deel van Zeeland werden overgenomen door Nederlandse bussen van Veolia.

Op de nationale luchthaven Zaventem moest slechts een aantal vluchten worden afgelast. Luchtvaartmaatschappij Jetairfly liet alle vluchten vanaf de luchthavens van Maastricht en Keulen uitvoeren. Het vliegveld van Charleroi ging helemaal dicht. Ook in de havens werd gestaakt. Wat de posterijen betreft, is vooral Wallonië getroffen.

De staking had beperkte gevolgen voor de Europese top maandagmiddag in Brussel. Europese leiders die normaal op Zaventem landen, moesten uitwijken naar een militair vliegveld in de buurt van de Belgische hoofdstad, meldden EU-diplomaten.

De staking was al de tweede grootscheepse stakingsactie tegen de regering, die begin december aantrad. Volgens de vakbonden worden vooral werknemers en uitkeringstrekkers de dupe van de hervormingen. Zij verwijten Europa te veel druk uit te oefenen op België, ten koste van economische groei en werkgelegenheid.

De socialistische premier Elio Di Rupo zit duidelijk in zijn maag met de sociale onrust, uitgerekend op de dag van een top over werkgelegenheid en economische groei. De vakbonden vormen traditioneel zijn achterban. Er is wel begrip voor de actievoerders, maar zeker niet voor de staking. Kort voor de top noemde hij de staking „de verantwoordelijkheid van de vakbonden.”