Waar de straat vergaande hervormingen eist, reageert de staat over het algemeen met harde repressie of louter „cosmetische veranderingen” op het ongenoegen onder de bevolking. „Enkele uitzonderingen daargelaten erkennen regeringen niet dat alles is veranderd”, aldus de opstellers van het rapport. Voor de meeste machthebbers is overleving van hun regime het belangrijkste doel, stelt de organisatie.

Egypte, Tunesië en Libië werden weliswaar van hun vroegere dictators ontdaan, maar Amnesty maakt zich zorgen over het uitblijven van institutionele hervormingen. De vooruitgang is vaak ver te zoeken. Zo toonden de militaire machthebbers in Egypte zich na de val van Hosni Mubarak soms zelfs ergere schenders van de mensenrechten dan de vroegere heerser, schrijft Amnesty. Meer dan 80 mensen kwamen tussen oktober en december om het leven door „gewelddadige onderdrukking.” Veel anderen werden vervolgd door militaire rechtbanken.

Amnesty spreekt verder van een „patroon van moorden en martelingen” in Syrië, bedoeld om demonstranten en tegenstanders af te schrikken en monddood te maken. Ook in Jemen kwamen de afgelopen maanden honderden mensen om het leven bij protesten en gevechten tussen opstandelingen en het leger.

Hoop put schrijver van het rapport Philip Luther uit het feit dat de veranderingen in de Arabische wereld in 2011 van onderop kwamen. „De weigering van gewone mensen in de hele regio om hun strijd voor waardigheid en gerechtigheid op te geven geeft ons hoop voor 2012.”