In de hal is het donker en koel. Een vereiste, legt Tom Spiekerman, manager van de bottelarij, uit. „Anders kan er algvorming ontstaan.” Mineraalwater is gevoelig voor te veel licht en warmte. Daarom worden de hervulbare flessen zorgvuldig schoongemaakt door een spoelmachine. „Je wilt niet weten wat voor soorten vuil je in gebruikte flessen aantreft. Verf, benzine, we komen het hier allemaal tegen.”

Spiekerman begon een jaar of tien geleden in Anloo. De bekende ondernemer Willem van Kooten ontmoette toen de directeur van het waterleidingbedrijf in Drenthe, Karst Hoogsteen. Van Van Kooten is de uitspraak dat hij een derde wereldoorlog niet ondenkbaar achtte. Zou dat conflict ontbranden, dan kon dat wel eens draaien om water: een schaarse basisgoed. Mocht het ooit zo ver komen, dan kon water wel eens een interessante belegging kunnen zijn.

Het plan was aanvankelijk om met bierbrouwer Grolsch een waterfabriek op te zetten. Na een halfjaar bloedde dit project dood. Spiekerman: „Jammer, want er was ruimte in de markt om een waterfabriek te beginnen naast alleenheerser Spa.”

Toch bleek er een niche: het schoonmaken en hervullen van de bekende 18,9 literflessen, die geplaatst worden op de watercoolers die vaak in bedrijven, kantoren, wachtruimtes en apotheken te vinden zijn naast de koffieautomaat. Jaarlijks worden er zo’n half miljoen flessen gewassen en gevuld in de bottelarij. Dat kan, omdat het aantal aanbieders in de coolermarkt sterk afgenomen is doordat grote spelers als Danone en Nestlé kleinere bedrijven hebben overgenomen.

Hoewel, of dit jaar het half miljoen gehaald wordt, is de vraag. Hard liep het afgelopen zomer niet, vertelt Spiekerman. „Het was bepaald geen mooi zomerweer. Al was het maar een gemiddelde zomer geweest, dan hadden we zeker 15 tot 20 procent meer afname gehad.”

Sowieso is de Nederlander geen dankbare afnemer van water, moppert Spiekerman. „Qua watergebruik is Nederland een ontwikkelingsland. Vergelijk dat eens met de meer zuidelijke Europese landen. In Frankrijk, Italië en Griekenland drinken ze bij elke gelegenheid water. Toegegeven, het klimaat is daar ook anders dan hier, maar toch.”

Het water dat Anloo gebruikt komt uit de Hondsrug, een heuvellandschap in Drenthe. De bron ligt op 150 meter diepte. Eerst wordt het ijzer eruit gezuiverd, een voorwaarde om mineraalwater te produceren. Het water staat bekend om zijn zachte smaak.

De afgelopen jaren wist Anloo steeds een goede omzet te halen. Maar ook de Drentse onderneming voelt de economische crisis. „Wij leveren vooral voor kantoren. Maar zelfs watercoolers worden wegbezuinigd. Frappant, want de koffieautomaat is niet weg te krijgen.”

Terug naar de fabriekshal. Wat opvalt is dat de meeste werkzaamheden geautomatiseerd zijn. Zo staan er enkele robots die de waterflessen hervullen en de volle flessen op een lopende band zetten. Slechts zes vaste arbeidskrachten en een aantal flexibele medewerkers zijn nodig om het bedrijf draaiend te houden. „De keuze voor automatisering is bewust. Het kost wat, maar machines zijn geduldig, zeg ik altijd maar.”

Anloo distribueert vooral mineraal- en bronwater in Nederland en naar het noorden van Duitsland. Uitbreiding van het afzetgebied is niet ter sprake, licht Spiekerman toe. „Elk land heeft zijn eigen watermerken. In België zit Spa, in Frankrijk Danone. Ook Duitsland en Engeland hebben een paar bedrijven die er de dienst uitmaken.” Op de Nederlandse markt is Anloo Mineraalwater de nummer drie of vier, schat Spiekerman. Het marktaandeel van de Drentse onderneming ligt rond de 15 procent. De omzet bedraagt zo’n 1,5 miljoen euro op jaarbasis.

Behalve 18,9 literflessen maakt het bedrijf petflesjes van 33 en 50 centiliter en glazen flessen met een inhoud van 75 centiliter. Geen makkelijke markt, aldus Spiekerman. „De marges lopen terug.” Gelukkig heeft de ondernemer een vaste afnemer, het Drentse Waterleidingbedrijf. Speciaal voor die instelling en collega-bedrijven worden noodvoorraden aangelegd, in het geval van calamiteiten. Jaarlijks produceert Anloo 100.000 flesjes water van 5 liter voor de provinciale instelling.

Voor de nabije toekomst ziet Spiekerman nog wel kansen voor Anloo. „De consument –vooral jongeren en hoog­opgeleiden– is op de milieu­bewuste toer. Daar is absoluut nog winst te halen, zeker als het gaat om biologische verpakkingen.”