De Franse Nationale Vergadering rondde in de nacht van woensdag op donderdag de behandeling van hervormingsplannen van de regering af. De plannen behelzen een nieuw pensioenstelsel. De Franse parlementariërs hebben ze over een periode van achttien dagen in 155 uur doorgenomen.

De stemming was donderdag een formaliteit door de grote meerderheid waar de regering van premier Raffarin op kan rekenen. Toch was de discussie over de plannen de langste sinds de behandeling van de mediawet, die in 1981 aan het parlement werd voorgelegd.

Rafferin heeft voet bij stuk gehouden ondanks een golf van protesten die delen van Frankrijk de afgelopen tijd door betogingen en stakingen stillegden. Afgelopen week echter gingen de acties als een nachtkaars uit na een maand van felle demonstraties.

Volgens waarnemers is het de grote verdienste van Raffarin dat hij door over het algemeen uiterst diplomatiek optreden begrip heeft weten te wekken voor de noodzaak van de uitvoering van zijn plannen. Die dwingen vooral Fransen in overheidsdienst minstens 2,5 jaar langer te werken om aanspraak te maken op een volledig pensioen.

De hervormingen zijn boekhoudkundig gezien ongetwijfeld noodzakelijk om pensioenen betaalbaar te houden wanneer de beroepsbevolking krimpt. In het huidige systeem sparen de Fransen niets in fondsen, maar betalen de werkenden van vandaag de gepensioneerden van vandaag. Het aantal gepensioneerden zal naar verhouding sterker groeien dan het aantal werkenden en daarmee valt de basis onder het bestaande systeem weg.

In 1995 deed de toenmalige premier Juppé ook al verwoede pogingen dergelijke hervormingen door te voeren, maar dat mislukte door groot verzet. Hij blies volgens waarnemers te hoog van de toren en miste de schijnbaar nederige stijl en overredingskracht van Raffarin. De premier is met zijn voorstellen minder ambitieus en lijkt naar alle tegenwerpingen geduldig te luisteren. Maar hij wist ondertussen een wig te drijven tussen de bonden, die het verzet tegen de hervormingen leidden.

De plannen zullen de pensioenen tot circa 2020 verzekeren en zijn volgens sommige critici in wezen een tijdelijke oplossing. Speciale regelingen voor bepaalde werknemers bij de overheid, zoals die bij de spoorwegen en gasmaatschappijen, blijven onaangetast. Ook blijft het uitgangspunt ongewijzigd dat de huidige werkenden de huidige gepensioneerden betalen.