Een motie van wantrouwen die de socialisten tegen de regering-Raffarin hadden ingediend wegens zijn sociaal-economische beleid haalde het woensdag niet. Dat was gezien de ruime meerderheid van de conservatieven in de Assemblée Nationale te verwachten. De motie kreeg slechts 176 van de 577 stemmen.

Vandaag stemden zij over de voorstellen, wat een formaliteit was door de grote meerderheid waar de regering van premier Raffarin op kon rekenen. Toch was de discussie over de plannen de langste sinds de behandeling van de mediawet die in 1981 werd voorgelegd. De Franse Senaat buigt zich maandag over de plannen.

Rafferin heeft voet bij stuk gehouden, ondanks een golf van protesten die delen van Frankrijk de afgelopen tijd lamlegden door betogingen en stakingen. Afgelopen week echter gingen de acties als een nachtkaars uit na een maand van felle demonstraties.

Volgens waarnemers is het een grote verdienste van Raffarin dat hij door zijn in het algemeen uiterst diplomatiek optreden begrip heeft weten te wekken voor de noodzaak van de uitvoer van plannen. Die dwingen met name Fransen in overheidsdienst ten minste 2,5 jaar langer te werken om aanspraak te kunnen maken op een volledig pensioen.

De hervormingen zijn, afgaande op de boekhouding, ongetwijfeld noodzakelijk om de pensioenen betaalbaar te houden wanneer de beroepsbevolking krimpt. In het huidige systeem sparen de Fransen niets in fondsen, maar betalen de werkenden van vandaag de gepensioneerden van vandaag. Het aantal gepensioneerden zal naar verhouding sterker groeien dan het aantal werkenden en daarmee valt de basis onder het bestaande systeem weg.

In 1995 deed de toenmalige premier Juppé ook al verwoede pogingen dergelijke hervormingen door te voeren, maar dat mislukte door enorm verzet. Hij blies volgens waarnemers te hoog van toren en miste de schijnbaar nederige stijl en overredingskracht van Raffarin. De premier is met zijn voorstellen minder ambitieus en lijkt naar alle tegenwerpingen geduldig te luisteren. Maar hij wist ondertussen een wig te drijven in de wereld van de bonden, die het verzet tegen de hervormingen leidden.

De plannen zullen de pensioenen tot circa 2020 verzekeren en zijn volgens sommige critici in wezen een tijdelijke oplossing. Speciale regelingen voor bepaalde werknemers bij de overheid, zoals die bij de spoorwegen en energiebedrijven, blijven onaangetast. Ook blijft het uitgangspunt ongewijzigd dat de huidige werkenden de huidige gepensioneerden betalen.