BHV al bijna 50 jaar hoofdpijndossier
BRUSSEL (ANP) – Eindelijk zijn Vlamingen en Franstaligen in België erin geslaagd het eens te worden over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Een historische doorbraak. Al sinds het vastleggen van de taalgrenzen in 1963 vormt „BHV” een hoofdpijndossier in de Belgische politiek.
Tal van kopstukken, zoals de premiers Jean-Luc Dehaene en Guy Verhofstadt, hebben er hun tanden op stukgebeten. In het voorjaar van 2010 viel de regering-Leterme II nog over de kwestie. Maar woensdagavond lukte het formateur Elio Di Rupo onverwacht de acht partijen waarmee hij onderhandelt over een nieuw kabinet op één lijn te krijgen. Wat is er precies aan de hand?
Belgen kunnen bij nationale verkiezingen alleen stemmen op een Vlaamse of alleen op een Franstalige partij, afhankelijk van in welk kiesdistrict ze wonen. Een uitzondering geldt voor het tweetalige Brussel en 35 randgemeenten van de hoofdstad. Die randgemeenten liggen weliswaar allemaal in Vlaanderen, maar toch vormen ze met Brussel één kieskring, en kan er dus zowel op Nederlandstalige als Franstalige lijsten worden gestemd.
De Vlamingen vinden dat oneerlijk. Een Vlaming die zich in Wallonië vestigt, kan immers ook niet op een Vlaamse partij stemmen. Bovendien is de situatie in 2003 door het Grondwettelijk Hof ongrondwettig verklaard. Strikt genomen zijn de verkiezingen die sindsdien hebben plaatsgevonden dan ook niet in de haak.
De oplossing die woensdag is verzonnen, is vrij simpel. BHV wordt gesplitst in een tweetalig deel (Brussel) en een Nederlandstalig deel (BHV). De talrijke Franstaligen die in de Vlaamse stadjes en dorpen rond Brussel wonen, kunnen straks dus niet meer op een Franstalige partij stemmen.
Een uitzondering wordt gemaakt voor zes direct aan Brussel grenzende dorpen die vrijwel helemaal gedomineerd worden door Franstalige inwoners. Zij mogen als ze dat willen wel nog op een Brusselse lijst blijven stemmen.
Ook is er een oplossing gevonden voor drie dwarsliggende Franstalige burgemeesters van Brusselse randgemeenten. De Vlaamse deelregering weigert al jaren hen te benoemen, omdat ze de taalwetten niet respecteren. Die schrijven onder meer voor dat Vlaamse gemeenten zich in het Nederlands tot hun inwoners moeten richten en niet in het Frans.
De drie burgemeesters krijgen volgens het BHV-akkoord ruimere mogelijkheden om tegen hun niet-benoeming in beroep te gaan. Bovendien mogen zij zich in de toekomst tooien met de titel „dienstdoende burgemeester.” Op dit moment gaan ze nog als „waarnemend burgemeester” door het leven.