Daar is het weer: Brussel-Halle-Vilvoorde. Belgen beginnen vaak al te lachen voordat ze de moeilijkheden rond ”BHV” beginnen uit te leggen. „Ge zult ons in Holland wel vreemd vinden hè”, zeggen ze besmuikt. Sommigen geven ruiterlijk toe dat ze ook niet meer snappen waar het precies over gaat.

Het gaat over Franstalige en Nederlandstalige partijen, zo ver komt iedereen nog wel. De zetels worden in België niet op nationaal niveau verdeeld, zoals in Nederland, maar per kieskring: het meervoudige districtenstelsel. Partijen dienen in elke kieskring een aparte kandidatenlijst in, waarvoor een kiesdrempel geldt van 5 procent van de stemmen. Daardoor doen Nederlandstalige partijen niet mee in Waalse kieskringen en Franstalige partijen niet in Vlaamse. Het mag wel, maar het heeft weinig zin.

Er is echter één uitzondering en die geldt Brussel-Halle-Vilvoorde: een kieskring bestaande uit Brussel én 35 Vlaamse gemeenten rond de Belgische hoofdstad. De stad Brussel is officieel tweetalig, waardoor er zowel Vlaamse als Waalse partijen meedoen. Franstaligen in de Vlaamse gemeenten in de kieskring kunnen daarop meeliften en ook op deze partijen stemmen. Vlamingen vonden dat hoogst onrechtvaardig en kregen in 2003 het grondwettelijk hof aan hun zijde. Nu lijkt er eindelijk een oplossing te zijn gevonden.

De Vlaamse krant De Morgen noemde het akkoord vanmorgen dan ook „een van de spectaculairste wendingen van de laatste decennia” in de Belgische politiek.

Het publiek reageert gezien de reacties op Vlaamse krantensites vooral sceptisch. „Denk vooral niet dat alles in kannen en kruiken is”, waarschuwt iemand. Dit mirakel lijkt voor veel Vlamingen te groot om er zomaar geloof aan te hechten.