Hess werd in 1946 tijdens het proces tegen de nazikopstukken in Neurenberg veroordeeld tot levenslang wegens misdaden tegen de vrede. Hoewel hij van meet af aan tot de trouwe aanhangers van Hitler had behoord, ontkwam hij aan de doodstraf.

In 1941 had hij een sensatie veroorzaakt door om nog altijd onduidelijke redenen naar Groot-Brittannië te vliegen. Hij zat daar in krijgsgevangenschap tot het einde van de oorlog. Hess werd net als andere veroordeelden in de Spandaugevangenis in het toenmalige West-Berlijn opgesloten en pleegde daar op 17 augustus 1987 zelfmoord.

Overeenkomstig zijn wens werd Hess in het graf van zijn ouders in Wunsiedel begraven. De kerkenraad van de protestantse kerk daar aarzelde, omdat zij al vreesde voor een toeloop van neonazi’s, maar liet zich overtuigen door de kerkleden die vonden dat aan de laatste wil van een gestorvene niet kon worden voorbijgegaan. De jaren daarna was het vooral druk rond de sterfdag van Hess. Neonazi’s legden kransen en brachten de Hitlergroet. In 2005 verbood de gemeente demonstraties ten gunste van de vroegere nazi.

Omdat neonazi’s naar Wunsiedel bleven komen, besloot de kerkenraad het grafrecht per 5 oktober 2011 op te zeggen. Een kleindochter maakte bezwaar tegen de ruiming van het graf van haar grootvader. Zij gaf haar verzet op, toen het kerkbestuur haar ervan kon overtuigen dat neonazi’s het graf misbruikten en dat zij Wunsiedel een slechte naam bezorgden.