De vijftienjarige Mohammed uit Misurata verloor in april het grootste deel van zijn linkerhand en liep ook verwondingen aan de onderbuik op. Bij het spelen in de buurt van zijn huis had hij een niet-ontplofte granaat opgeraapt.

„Het was een geweergranaat die hij mee naar huis had genomen”, zegt fotograaf Sean Sutton, woordvoerder van de Mines Advisory Group (MAG). „Zijn broers hebben er zelfs enkele dagen mee gespeeld, maar de derde dag is de granaat ontploft toen hij hem opraapte.”

„Hij heeft veel geluk gehad dat hij het overleefd heeft. Maar het was een zeer traumatiserende ervaring voor hem en zijn familie”, zegt Sutton. „Kinderen zijn natuurlijk het kwetsbaarst in zo’n situatie, omdat zij niet weten wat veilig is en ook in de verleiding komen om met munitie te spelen.”

Clusterbommen kunnen tot 2000 kleinere bommetjes uitwerpen en maken zeker in dichtbevolkte gebieden geen onderscheid tussen militaire en burgerdoelwitten, zegt Laura Cheeseman, directeur van de Cluster Munition Coalition. Bovendien gaan veel bommetjes niet meteen af, waardoor ze de facto landmijnen worden.

In 2008 werd de internationale Conventie inzake Clustermunitie aangenomen, die ondertussen door 108 landen is ondertekend en door 55 landen is geratificeerd. Zowel de Cluster Munition Coalition als landen die de conventie hebben ondertekend, hebben Gaddafi’s gebruik van dit soort munitie vorige maand veroordeeld en Libië ertoe opgeroepen tot de conventie toe treden zodra het conflict voorbij is, zegt Cheeseman.

Sinds eind maart heeft de NAVO bijna 6000 bombardementen uitgevoerd in Libië, waaronder 382 op munitiedepots. Dat verhoogt het risico voor de bevolking, zegt Mark Hiznay van Human Rights Watch (HRW), „omdat de munitie bij zo’n aanval in de omgeving verspreid raakt.”

Ook landmijnen zelf worden steeds meer een probleem, zegt Sutton. „Volgens de laatste berichten worden er landmijnen gelegd aan de rand van Zintan, niet ver van Misurata, in landbouwgebied – een zorgwekkende ontwikkeling.”

Vorige week ontdekte HRW ten minste drie mijnenvelden van Gaddafigetrouwe troepen aan de rand van al-Qawalish in de westelijke Nafusabergen. Alle drie bevonden ze zich in dichtbevolkte zones. De mijnen waren 
van Braziliaanse en Chinese makelij.

„De antipersoneelsmijnen van Braziliaanse makelij waren zeer klein, bijna volledig van plastic en kunnen moeilijk worden ontdekt met metaaldetectoren”, zegt Hiznay. „Deze mijnen zijn echter niet langer beschikbaar omdat Brazilië het Verdrag inzake het Verbod op Landmijnen heeft ondertekend. Maar dat we zo veel Chinese mijnen zien, is zorgwekkend, want China heeft die conventies niet ondertekend.”

refdag.nl/volksopstand