Het kamp is stoffig en warm: het kan soms wel warmer worden dan 50 graden Celsius. „Maar met een week of twee heb je je daar aan aangepast”, aldus Verburg. Wel moeten de Nederlanders voldoende water drinken. Op veel plaatsen staan dan ook gevulde koelkasten. „De mensen dragen hier handschoenen, omdat metaal zo heet wordt dat je handen eraan blijven plakken”, aldus de majoor. De vertrekken van de Nederlanders zijn dan ook voorzien van airconditioning.

De Nederlandse basis ligt bij een klein vliegveld. De rit naar de basis is kort en voert langs grazende koeien en geiten aan de ene kant en een vliegtuigkerkhof aan de andere kant. De Nederlanders zitten op het Duitse kamp, verdeeld over twee locaties. Het is ongeveer 10 minuten lopen van het ene deel, waar kantoorcontainers staan, naar het andere deel waar de militairen en agenten kunnen ontspannen en slapen.

De faciliteiten zijn in korte tijd uit de grond gestampt. Sergeant Manuel van de genie, de bouwvakkers van het leger, werkte de afgelopen drie dagen met vijf collega’s aan de ontspanningsruimte. „Wij plaatsen de slaapcontainers, maken de daken en installeren de elektriciteit.”

De rest van het werk doen Afghaanse lokale medewerkers. „Zij verven en zetten de deuren en ramen in de containers”, aldus Manuel. De lokale medewerkers zijn gescreend en bij binnenkomst op het terrein gefouilleerd. Ook alle spullen die worden aangeleverd, worden grondig gecontroleerd.

De gebouwen die de Duitsers op de basis hebben neergezet, zijn zo gemaakt dat ze in de toekomst kunnen worden overgedragen aan de Afghaanse overheid. Die kan er dan bijvoorbeeld een campus van maken.

De Duitse invloed is al duidelijk te zien. Her en der staan de bekende gele plaatsnaamborden met zwarte rand: „Landeshauptstadt Hannover”, is er te lezen. „Wij hangen binnenkort het bord op dat we van Steenwijk hebben gehad”, aldus Verburg. Het gros van de eenheden komt uit Havelte, bij Steenwijk.