Het was op tweede pinksterdag, op het terrein van opa P. Sinke (68) aan de Zouteweg aanvankelijk gezellig. Op het terrein, waar de jongens hutten kunnen bouwen, gingen Paul en Robert over een zelfgemaakte touwbaan boven een vijver.

Hun opa wilde dat ook doen. „Ik zei: „Jongens, dat moet ik ook nog kunnen.” Toen ik er bijna was, vroeg ik of ik kon loslaten. Dat kon. Maar toen liet ik eerst mijn handen los en toen pas m’n voeten, dat ging fout. Ik viel met mijn hoofd op de houten beschoeiing.”

Door de val kreeg Sinke een hoofdwond en raakte hij buiten bewustzijn. Als er niet was ingegrepen, had hij kunnen verdrinken in het ongeveer 70 centimeter diepe water. Gelukkig grepen Paul en Robert in. „De één hield mijn hoofd boven water en de ander belde 1-1-2.” Omdat het terrein geen straatnummer heeft, bleef de beller aan de weg staan om de ambulance de weg te wijzen.

Sinke herinnert zich de minuten na de val niet. Hij weet dat hij in de ambulance heeft gelegen, ondanks dat hij daar met hulp naartoe is gelopen. In het ziekenhuis is de hoofdwond gehecht en werd een hersenschudding geconstateerd. Sinke is goed geholpen, maar voelde zich wel beschaamd. „Het was mijn eigen schuld dat dit me is overkomen.”

Op kleinzoon Paul en zijn vriend Robert is hij erg trots. „Ze hadden ook in paniek kunnen raken.” Daarom is hij blij met de huldiging die de jongens ten deel viel. Op het gemeentehuis werden ze in het bijzijn van de politie, de directeur en twee leraren van het Calvijn College toegesproken door burgemeester Huisman. Daarna ontvingen ze allebei de ”Pen van waardering” van de gemeente Reimerswaal en een cadeaubon.

Sinke is blij met de goede afloop. „Maar dit doe ik nooit meer. Het is echt een les geweest.”