Hij spreekt op uitnodiging van Gate48, een groep kritische Israëliërs in Nederland.

Het doel van het in Genève gevestigde Defence for Children International is de rechten van kinderen te bevorderen en te verbeteren. Horton is verbonden aan het kantoor in Ramallah, op de Westelijke Jordaanoever. Hij werkt daar sinds drie jaar en is „half Brits en half Australiër.”

Elk jaar arresteert Israël volgens Horton op de Westelijke Jordaanoever ongeveer 700 minderjarigen in de leeftijd van 12 tot 17 jaar. In mei waren er 211 kinderen opgesloten, van wie 38 in de leeftijd van 12 tot 15 jaar. In ruim 60 procent van de gevallen beschuldigt de aanklager hen van het gooien met stenen. Andere beschuldigingen zijn vooral het werpen van molotov­cocktails en het lid zijn van verboden organisaties.

De kinderen worden vastgehouden in gevangenissen bij Ramallah en in Rimonim. „Het overbrengen van gevangenen uit de bezette gebieden is in strijd met de Vierde Geneefse Conventie”, zegt Horton. „Het maakt het ook moeilijk voor de ouders om hen te bezoeken. De procedure om een vergunning te krijgen om naar Israël te reizen, neemt vaak meer dan drie maanden in beslag. En veel kinderen die worden beschuldigd van het gooien met stenen zitten korter dan drie maanden in de gevangenis. Ze krijgen dus helemaal geen bezoeken.”

Bijna alle zaken eindigen in strafvermindering in ruil voor schuldbekentenis. „Het kind heeft een keuze. Als het schuldig pleit in ruil voor strafvermindering, wordt het binnen een maand veroordeeld. Het zal waarschijnlijk drie maanden celstraf krijgen. Als een kind zegt dat het heeft bekend omdat het in de verhoorkamer werd geslagen en de bekentenis wil aanvechten, blijft het gevangen tot de hoorzitting, die vier tot zes maanden later plaatsvindt. Dat is al langer dan wanneer ze schuldig hadden gepleit.”

In het geval van aanvechting bepaalt de militaire rechter of hij het kind of de ondervrager gelooft. In verreweg de meeste gevallen wordt het kind schuldig bevonden. Uiteindelijk krijgt het een straf die twee tot drie keer zo zwaar is als wanneer het zou hebben bekend. „Het is een rekensommetje. Bijna geen van de kinderen vecht de zaak aan, want dat is de snelste manier om weer uit het systeem te komen. Veel kinderen zeggen: „Ik ben onschuldig en ik heb het niet gedaan.” Of dat klopt, is iets anders.”

Volgens Horton kunnen er best praktische maatregelen worden genomen om het ongemak te verlichten. Hij wil dat een advocaat en een ouder toestemming krijgen bij het verhoor aanwezig te zijn. Ook zou hij graag zien dat er opnames van de ondervraging wordt gemaakt. „Deze opname beschermt niet alleen het kind tegen slechte behandeling, maar ook de Israëlische ondervrager tegen valse beschuldigingen.”

De legerwoordvoerder zegt in een reactie dat het volgens het Israëlische hooggerechtshof in overeenstemming met het internationale recht is dat bewoners van Judea en Samaria (de Westelijke Jordaanoever) binnen de grenzen van de staat Israël worden vastgehouden.

Tijdens het verhoor zijn er geen soldaten aanwezig, maar alleen de verdachte en een bevoegde ondervrager. De wetgeving in Judea en Samaria bepaalt dat er geen mogelijkheid bestaat voor ouders om de kinderen tijdens het onderzoek te begeleiden. Conform Israëlisch recht is er in bepaalde gevallen geen noodzaak om de ondervraging te filmen, maar in veel gevallen wordt het toch gedaan.

In de afgelopen jaren zijn er volgens de woordvoerder 120 soldaten en veiligheidspersonen gewond geraakt door stenen die Palestijnen gooiden. Israël beschouwt het gooien van stenen als een misdrijf, ongeacht of de steen schade veroorzaakt.

In veel gevallen is het bewijs gebaseerd op bekentenissen van verdachten of getuigenissen van derden. Een ervaren jurist van buitenaf ziet toe op de arrestatie van minderjarigen. Die heeft ook toegang tot alle bewijs­materiaal.

Het leger zegt verder dat straffen individueel worden gegeven. Het rechtssysteem houdt rekening met alle specifieke omstandigheden en de mogelijkheid van collectieve straf wordt uitgesloten.

Horton heeft geen gegevens paraat over de arrestatie van minderjarigen door Palestijnse veiligheidstroepen. Zijn kantoor werkt aan een rapport hierover voor Unicef. „Een van de grote problemen aan de kant van de Palestijnse Autoriteit is het gebrek aan het systematisch bijhouden van arrestaties. Wij bevelen betere statistieken aan. Wel kan ik zeggen dat het aantal arrestaties kleiner is dan 700, meestal voor misdaden als diefstal.”