„Er is op dit moment geen tekort aan strooizout”, zegt J. B. Pieper, hoofd technisch beheer bij Rijkswaterstaat dienstkring Utrecht. „Maar ik kan me voorstellen dat het wel ontstaat als het volgende week weer gaat sneeuwen. Er is de laatste tijd veel gestrooid.” Hij hoopt dan ook dat het voorlopig mooi weer blijft. „Zo niet, dan hebben we een probleem.” Woordvoerders van de dienstkringen ’s-Hertogenbosch en Apeldoorn zeggen min of meer hetzelfde. „We hebben absoluut voldoende strooizout in huis”, aldus C. Thomassen van de dienstkring ’s-Hertogenbosch. „Bovendien zijn onze leveranciers contractueel verplicht om, zodra wij hen daar opdracht voor geven, binnen 48 uur te leveren. Hoe dan ook. Doen zij dat niet, dan hangt hun een boete boven het hoofd.” Problemen ontstaan volgens haar slechts als leveranciers hun verplichtingen niet meer kunnen nakomen. „Maar daar heb ik nog niets over gehoord.”

Toch is dat niet ondenkbaar. De grote spelers op de Nederlandse zoutmarkt, Akzo Nobel en Eurosalt, bevinden zich momenteel in een situatie van „schaarste”. De afgelopen weken is veel strooizout verbruikt en zijn de voorraden snel geslonken. En uitgerekend het land waar veel zout vandaan komt, Duitsland, heeft dat, vanwege de enorme hoeveelheden sneeuw die daar zijn gevallen, zelf hard nodig.

„Er is geen reden tot zorg”, zegt J. de Jong, salesmanager bij Eurosalt, vanuit het hoofdkantoor in Moerdijk. „Maar we moeten wel alert zijn. Het mag de komende dagen echt niet gaan sneeuwen of ijzelen.”

Elk jaar levert zijn bedrijf 100.000 ton strooizout aan Rijkswaterstaat, provincies, gemeenten, waterschappen en ondernemingen met een groot bedrijfsterrein. Ook exporteert het zout naar Duitsland. Anders dan Akzo Nobel, dat zogeheten vacuümzout op de markt brengt, biedt Eurosalt steenzout aan. Met dit zout, roze van kleur, wordt 65 procent van de vaderlandse rijkswegen begaanbaar gehouden, aldus De Jong.

Punt is echter dat het steenzout in Duitse mijnen wordt gewonnen. En dat is nog niet het enige probleem: „Wij halen het zout met eigen schepen uit Zuid-Duitsland en brengen het vervolgens naar onze vijf depots in Nederland. Maar door de hoge waterstanden in de rivieren is dat nu niet zo eenvoudig.”

Er is dan ook sprake van „een hectische situatie” bij Eurosalt, zegt De Jong. „We zijn druk doende om andere bronnen op te sporen. We kunnen nu zout uit Italië krijgen, 20.000 à 30.000 ton. Dat komt met zeeschepen naar ons land. Maar voordat het hier is, zijn we wel een dag of tien verder.”

Dat zijn bedrijf een boete riskeert als het niet op tijd de benodigde hoeveelheden strooizout aan Rijkswaterstaat levert, bevestigt hij. „In het contract staat dat wij de steunpunten, naast het zout dat wij aan het begin van de winterperiode leveren, tot 200 procent moeten naleveren, binnen twee keer 24 uur.” Om die reden houdt Eurosalt „altijd een voorraad zout achter de hand voor noodgevallen.”

Er zijn, aldus De Jong, echter steunpunten die op dit moment al voor 200 procent nageleverd zijn. In die gevallen kan het bedrijf niet worden beboet als het onverhoopt een bestelling niet kan uitvoeren. „Wij mogen dan zeggen: Sorry, maar u krijgt het zout pas over een week.” Als voorbeeld noemt hij de regio Amsterdam. „Wat denk je, met al die vijfbaanswegen daar? Dan slinkt de voorraad snel.”

Een persvoorlichter van Rijkswaterstaat directoraat-generaal Noord-Holland zegt echter geruststellend: „De voorraad is juist aangevuld tot 3000 ton. Dat is voldoende voor twee zeer slechte weekenden, voor een dag of vier dus. Maar daar ziet het nu niet naar uit.” Hij wijst erop dat het erg van de omstandigheden -temperatuur van het wegdek, luchtvochtigheidsgehalte- afhangt hoeveel zout er moet worden gestrooid. Zo is bij temperaturen tussen min 4 en min 8 graden Celsius de helft meer zout nodig. Erg bezorgd is hij verder niet: „We hebben van de leverancier geen enkel signaal gekregen dat er een probleemsituatie zal ontstaan.”

P. Crombosch, accountmanager wegenzout bij Akzo Nobel, verwacht wel een zoutprobleem als het de komende dagen glad wordt. „Veel zoutimporteurs halen hun wegenzout uit Duitsland, bij Stuttgart, en voeren dat aan per schip, onder andere over de Rijn en de Neckar. Beide rivieren hebben een hoge waterstand.

Midden-Duitsland heeft zware sneeuwval gehad, waardoor veel zout is verbruikt. De lokale productie is daar op zich hoog genoeg. De voorraden zijn dus niet het probleem, maar de distributie ervan wel. In Nederland is 40 procent van de markt afhankelijk van mijnzout uit het buitenland.

Zelf woon ik in het grensgebied, in Hengelo. Vanmorgen werd ik gebeld door de politie van Duitse gemeenten langs de grens, voor de levering van zout. Dat geeft wel aan dat ze in eigen land problemen hebben.” „Op dit moment is er”, zegt Crombosch, „in ons land nog niets aan de hand. Akzo Nobel heeft nog circa 100.000 ton zout beschikbaar, de steunpunten van Rijkswaterstaat hebben voorraden in de orde van zo’n 1000 ton. Maar als ze een etmaal lang moeten strooien, verbruiken ze al gauw 600 tot 800 ton. Dan ben je snel door je voorraad heen.”