In de beroepscode staan richtlijnen voor de uitoefening van het ambt van predikant. Het document is in november aangenomen door de predikantenvereniging van de GKV.

In de beroepscode staat onder meer dat als een predikant „niet meer recht voor God staat”, hij zijn ambtswerk niet zonder meer mag voortzetten. „Dit kan het geval zijn bij ongeloof, grote twijfel of onbeleden en volgehouden zonden. Hij is dan verplicht gerichte pastorale hulp te zoeken en zichzelf tegenover een derde uit te spreken.”

Wanneer de eer van Gods naam door het optreden van een predikant schade lijdt, moet hij ermee rekenen dat hij zijn ambt –voorgoed of voor een bepaalde tijd– niet meer kan uitoefenen. „Hij erkent dat kerkelijke vergaderingen de bevoegdheid hebben over zijn functioneren te beslissen. Hij mag dan niet proberen om zijn positie te beschermen of zijn handelen toe te dekken.”

De beroepscode gaat ook in op seksueel misbruik in het pastoraat. Zo mogen predikanten geen misbruik maken van de eventuele afhankelijkheid of kwetsbaarheid gemeenteleden. „Hij zal daarom iedere vorm van seksuele toenadering vermijden.”

Seksuele intimidatie heeft altijd gevolgen voor de ambtsuitoefening van een predikant. „Hij moet aanvaarden dat na een schorsing of tijdelijk ontslag de ambtsdienst alleen weer kan worden hervat, wanneer naar het oordeel van een kerkelijke vergadering de opspraak in en buiten de kerk is weggenomen en verstoorde verhoudingen verzoend zijn. Er mag in geen enkel opzicht meer schade zijn voor het Evangelie.”

De beroepscode verbiedt predikanten om erfenissen of –buitensporige– geschenken aan te nemen. Ook anonieme giften van gemeenteleden zijn niet toegestaan.

Een predikant dient verder prioriteit te geven aan zijn vrouw en kinderen. „Goede zorg voor de gemeente moet een basis vinden in goede zorg voor zijn gezin. Bij een mislukking van zijn huwelijk spreekt het niet vanzelf dat hij zijn ambtsdienst kan voortzetten.”

De generale synode gaf groen licht voor de ontwikkeling van een beroepsprofiel voor predikanten.