Bij het tribunaal is woensdag herhaaldelijk beklemtoond dat beslist niet vermeld mag worden waar de getuige vandaan komt. Anders zou zijn veiligheid in gevaar komen. De getuige zelf was echter allerminst geheimzinnig over zijn geboorteplaats.

Hij werd naar eigen zeggen begin jaren negentig als Joegoslaaf die wars was van etnisch onderscheid, in Bosnië–Herzegovina verrast door de etnische haat en nijd tussen de bevolkingsgroepen. Moslims en Kroaten zetten de etnische Serviër gevangen en mishandelden hem zwaar. Later werd hij in Bosnië–Herzegovina geronseld als lokale gids voor paramilitaire eenheden die een zo groot en etnisch puur mogelijk Servië nastreefden. C17 raakte zo onder meer betrokken bij de activiteiten van een speciale eenheid van de Bosnische Serviërs, de Witte Wolven.

C17 verhaalde over eenheden, commandanten en politici die zich op die zaak hadden gestort. Zo was er een paramilitair die de bijnaam Canada had, omdat „hij speciaal uit dat land was teruggekeerd om op mensen te jagen”. C17 hoorde ook dat een sleutelfiguur binnen de staatsveiligheidsdienst van de deelrepubliek Servië, Franko Simatovic, vanuit een Servisch bolwerk in Kroatië eenheden oprichtte of steunde. Simatovic dook volgens C17 ook in Bosnië op om de Groot–Servische zaak te behartigen.

Simatovic werd op 30 mei overgebracht naar de cellen van het tribunaal in Scheveningen. Hij ontkende maandag 2 juni schuldig te zijn aan de hem ten laste gelegde zaken. Zijn medebeklaagde en chef van destijds, Jovica Stanisic, is woensdag in Scheveningen opgesloten.

De verhalen van C17 over de oorlog kwamen voor het grootste deel van personen die C17 had gesproken over gebeurtenissen waar hij zelf niet bij was geweest. Milosevic beklemtoonde in zijn kruisverhoor dan ook veelvuldig dat vrijwel alle verklaringen van C17 van horen zeggen waren.