Toen Strauss-Kahn werd gearresteerd op verdenking van het aanraden van een kamermeisje in New York, was heel Frankrijk geschokt. Een paar dagen na de arrestatie kwamen steeds meer verhalen naar boven over de politicus en zijn omgang met vrouwen. Al jaren ging het verhaal dat Strauss-Kahn een rokkenjager was, maar de Franse media hebben dat nooit echt belicht.

Het is niet de eerste keer dat sappige verhalen over de privélevens van politici niet worden gepubliceerd. Jarenlang werd het publiek in het ongewisse gelaten over de buitenechtelijke dochter van toenmalig president François Mitterand. De meerderheid van de Fransen kwam er pas in de jaren negentig achter, terwijl veel journalisten wel op de hoogte waren van het bestaan van het kind.

Journalist Christophe Deloire beschijft in zijn boek Sexus Politicus de seksuele escapades van politici, waarin hij een heel hoofdstuk wijdt aan Strauss-Kahn. Volgens Deloire vinden Franse journalisten het fatsoenlijk over privénieuws te zwijgen. Journalisten die leven naar deze moraal, zijn niet snel geneigd roddels te publiceren. Bovendien worden de privélevens van publieke figuren juridisch zeer streng bewaakt in Frankrijk. Deloire vindt dat deze mentaliteit moet veranderen. „Hoe moeten wij (journalisten) het verantwoorden aan de lezers of de kiezers als zij achteraf weer een geheim ontdekken van een machtig persoon?”, aldus Deloire in de krant Le Monde.

Redacteur Laurent Joffrin van het Franse weekblad Le Nouvel Observateur zei in een interview dat hij op de hoogte was van de seksuele slippertjes van Strauss-Kahn. Volgens Joffrin waren deze escapades nooit gewelddadig. De redacteur sprak onder meer met de journaliste Tristane Banon, die beweerde te zijn aangerand door Strauss-Kahn. Ze heeft tot op heden geen aangifte willen doen en volgens Joffrin was haar verhaal te onsamenhangend voor publicatie. „We kunnen niet zomaar beschuldigingen publiceren. Als we dat doen, gaan we meer op de roddelbladen lijken”, aldus de redacteur

Pierre Haski van de nieuwswebsite Rue89 vraagt zich juist af in hoeverre slippertjes iets zeggen over de vakbekwaamheid van een politicus. Een politicus mag zijn recht op privacy echter niet misbruiken om misdaden te verdoezelen, aldus Haski.