De geheime verboden bestaan al langer, maar kwamen vorige maand in het nieuws door de prominente BBC-presentator Andrew Marr. Hij biechtte op dat hij in 2008 zo’n superinjunction had gekregen om te voorkomen dat de pers zou schrijven over zijn buitenechtelijke verhouding.

Het gonst nu van de geruchten welke sterren nog meer superinjunctions hebben gebruikt om slippertjes, vechtpartijen en ander fout gedrag te verhullen. Vooral op Twitter gaan de wildste verhalen en ontkenningen. De Britse society-figuur Jemima Khan bestreed op Twitter geruchten dat ze intieme foto’s van haar en tv-presentator Jeremy Clarkson zou hebben tegengehouden.

Uitgelekt is dat het Amsterdamse bedrijf Trafigura in 2008 met een superinjunction de Britse pers heeft verboden te schrijven over een intern rapport over het gifstortschandaal in Ivoorkust in 2006.

De laatste tijd groeit de kritiek dat de regeling vooral de rijken en beroemden bevoordeelt. „Het is klassenjustitie”, vindt media-advocaat Mark Stephens. De kosten van ruim 100.000 pond (110.000 euro) zijn niet voor iedereen te betalen, stelt hij. Volgens hem zijn er zo’n tweehonderd superinjunctions uitgevaardigd in de laatste drie à vier jaar. Maar door anonieme twitteraars zijn die amper te handhaven.

Wellicht gaat er wat veranderen. De hoge Britse rechter Lord Neuberger leidt een onderzoek naar het gebruik van superinjunctions. Dat moet uitwijzen of de publicatieverboden de vrijheid van meningsuiting beperken.

De politiek gaat zich er ook mee bemoeien. „Het probleem is dat rechtbanken worden gebruikt om de waarheid toe te dekken”, zegt parlementslid John Hemming (Liberal Democrats), die een rapport opstelt over het onderwerp. „Ik ken een aantal zaken over ernstig wangedrag van autoriteiten. Dat is het echte gevaar.”

Ook Camilla, de vrouw van kroonprins Charles, mengde zich deze week in het debat. Bij een toespraak zei ze dat „vrijheid van meningsuiting het hart is van ons democratisch systeem”. Ze zei trots te zijn dat de kranten goed kunnen debatteren en kritiseren. „Laten we niet te politiek correct worden, want dat is net zo’n ernstige censuur als elke andere.”