Zaterdagmiddag. Nietsvermoedend loopt Martijn Hassefras (34) door de vestiging van buurtsuper Albert Heijn in winkelcentrum De Ridderhof. Het is zijn wekelijks ritueel: ’s zaterdags boodschappen doen.

Even na twaalven klinkt van vlak buiten de supermarkt lawaai. Hassefras: „Ik stond net bij de groenteafdeling. Toen hoorde ik van vlakbij: paf-paf-paf.” Een rotje, denkt de Alphenaar, getrouwd en vader van een kind. Hij loopt naar de schappen en gaat verder met winkelen. Op dat moment krijgt hij door dat het flink mis is. „Een schietpartij, een schietpartij, werd er achter me gegild.”

Verbaasd loopt Hassefras terug richting de winkelingang, naar de promenade. Ondertussen kijkt hij nieuwsgierig naar buiten. Dan krijgt hij de schrik van zijn leven. „Ik zag iemand staan met een vuurwapen, een redelijk fors handwapen. In mijn terminologie een geweer. Hij legde aan en schoot zeker zes, zeven keer drie winkels in, tegenover de Albert Heijn. Heel rustig en trefzeker.”

Een medewerker van de supermarkt dirigeert Hassefras de winkel in. „Iedereen werd naar achter gedreven en het kantoortje van de locatiemanager in geloodst. Daar stonden we hutjemutje op elkaar. Sommige klanten zagen spierwit, anderen trilden op hun benen. De deur bleef op een kier. Een van de personeelsleden zei: Hier zijn we voorlopig veilig. Als-tie op slot gaat, krijg je hem alleen maar open vanaf de binnenkant.”

In het kantoortje flitst er van alles door zijn hoofd. „Omdat ik de man toen ik hem zag schieten geen slachtoffers had zien maken, had ik nog hoop op een goede afloop. Je denkt: Misschien zijn het losse flodders. Of: Misschien knalt hij alleen reclameborden omver.” Een kwartier gaat voorbij. Dan roept een van de personeelsleden de klanten op de supermarkt rustig via een zijingang te verlaten. Hassefras haast zich naar huis.

De hoop op een goede afloop, die hij op dat moment nog koestert, wordt meteen de grond in geboord. „Het wemelde van de politie en op dat moment was er al sprake van vier dodelijke slachtoffers. Omstanders wisten toen ook al te vertellen dat de schutter zich door het hoofd zou hebben geschoten. Hij zou voor de ingang van de Albert Heijn hebben gelegen. Misschien dat we er daardoor uit moesten via de zijingang.”

Als Hassefras thuis arriveert, is zijn vrouw verbaasd omdat hij de woning met lege handen in komt. Hassefras: „Zij wist nog van niets en hoorde pas van mij wat er was gebeurd.” De Alphenaar neemt even de tijd om tot zichzelf te komen. In gedachten reconstrueert hij wat er voor zijn ogen is gebeurd. „Toen ik naar buiten keek, zag ik de schutter. Als hij niet van mij af had geschoten, maar juist de supermarkt in, had hij mij kunnen zien.”

In De Herenhof, een ander overdekt winkelcentrum aan de rand van Alphen, doet Hassefras later die middag zijn resterende boodschappen. „Er gaan twee dingen door je heen. Dat je er goed van af bent gekomen, maar dat anderen, ongetwijfeld buurtgenoten, nooit meer kunnen navertellen wat er deze middag in Alphen is gebeurd.”

Op de kruising van de Troubadourweg en de President Kennedylaan staan buurtbewoners diezelfde avond verslagen in groepjes bij elkaar. Inmiddels is bekend dat bij de schietpartij behalve de dader zelf zes slachtoffers zijn omgekomen. Ook de identiteit van de schutter is inmiddels bekend, net als zijn woonadres; een negen verdiepingen tellend flatgebouw aan de Wederikstraat, recht tegenover De Herenhof.

„Ik kan niet bevatten dat hij het heeft gedaan”, zegt buurtbewoner J. W. van den Akker over Tristan van der V., de 24-jarige dader. „Ik woon op dezelfde galerij als hij, een paar huizen verderop.” Veel contacten met Van der V. zegt Van den Akker niet te hebben gehad. „Hij zei me altijd netjes gedag als we elkaar tegenkwamen. Verder zit ik met zijn vader in de vereniging van eigenaren. Hij schildert en is een getalenteerd kunstenaar.”

Een vrouw met helblonde haren passeert in een scootmobiel. „Alphen is een roddeldorp”, zegt ze minachtend. „Het is al erg wat er is gebeurd, maar Alphenaren dikken het graag nog wat extra aan.” Ze doelt op het gerucht dat de schutter eerst zijn beide ouders zou hebben omgebracht voor hij willekeurige slachtoffers ging maken. Het is een loos verhaal, zegt hoofdofficier van justitie Nooy nog diezelfde avond, tijdens de persconferentie elders in Alphen, gedecideerd.

Het misverstand blijkt te zijn ontstaan doordat een van de omgekomen slachtoffers moeder is van een ex-militair die niet al te lang geleden is teruggekeerd van een missie in Kazachstan. „Haar zoon”, zegt een buurtbewoonster, „loopt hier al weken als een ongeleid projectiel door de buurt.” Het vermoeden dat deze ex-militair het bloedbad heeft aangericht, blijkt ongegrond. Voor het groepje buurtbewoners op de kruising is Tristan van der V. een anonymus.

Inmiddels is wel bekend dat drie andere winkelcentra in Alphen –Atlas, De Aarhof en De Herenhof– uit voorzorg zijn ontruimd. Aanleiding is de vondst van een briefje dat Van der V. in de kofferbak van zijn auto achterliet. „Overdreven”, zegt een man over de evacuatie van de omwonenden van de winkelcentra. Een ander: „Je weet niet hoe lang van tevoren zo’n man dit al heeft voorbereid. Hij zat op een schietvereniging en had een vergunning voor vijf wapens. Dan kan hij ook explosieven hebben gehad.”

Ooggetuigen van de schietpartij zijn de Alphenaren op de kruising niet. Een vrouw: „Ik heb de mensen wel huilend uit het winkelcentrum zien komen. Twee van hen stonden net in een bloemenzaak waar ook is geschoten. Ze zijn in paniek de koelcel in gevlucht. Toen ze naar buiten kwamen, was er nog geen opvang voor hen geregeld. Dat vind ik slecht.” „Dat kan toch ook nog niet, mens”, reageert een voorbijganger geërgerd. „Als je daar aankomt als agent en de grond ligt bezaaid met doden heb je toch andere dingen aan je hoofd.”

Twee agenten markeren het gebied dat minstens tot de volgende dag verboden terrein moet blijven. De avond valt, Alphen rouwt.