Behalve het glas heffen op het 300-jarige jubileum van de stad zullen ze ook bijpraten over de toestand in de wereld.

Dit had Vladimir als klein jongetje natuurlijk nooit kunnen dromen. Dat hij ooit nog eens de gastheer zou zijn van alle grote wereldleiders, in zijn eigen geboortestad. En dat hij ook zelf zou kunnen bepalen welke paleizen voor deze bijeenkomst zouden worden opgeknapt, ter waarde van vele honderden miljoenen euro’s.

Vladimir Poetin groeide immers op in grote armoede. Hij woonde met zijn ouders in een communale woning, een geconfisqueerd aristocratenappartement, waar in elke kamer een heel gezin woonde. Toilet en badkamer werden al snel door vijf gezinnen gedeeld.

Toch wist de slimme jurist Poetin het via een carrière als KGB-agent uiteindelijk tot president van het postcommunistische Rusland te schoppen. En in deze positie heeft hij zijn land economische groei en stabiliteit gebracht.

Bovendien heeft hij zich ontwikkeld tot een hartstochtelijk pleitbezorger van Russische aansluiting bij het Westen. Het huidige Rusland hecht daarom aan goede relaties met zowel de EU-landen als de Verenigde Staten.

Tegelijkertijd heeft Moskou de afgelopen jaren ook de banden aangehaald met buurland China. En zelfs met aartsvijand Japan is er de laatste tijd sprake van een betere verstandhouding. Voor het eerst sinds lange tijd onderhoudt Moskou dus met vrijwel alle landen in de wereld vriendschappelijke betrekkingen.

Het 300-jarig bestaan van zijn geboortestad vormt voor Poetin een ideale gelegenheid om dit wapenfeit eens publiekelijk te onderstrepen. Een bijkomend voordeel is dat de stichter van deze stad, tsaar Peter de Grote, ook een Russische leider was die aansluiting zocht bij het Westen. Hoewel de wijze waarop hij deze aansluiting zocht -door oorlog- afwijkend is van die van Poetin, geeft dit toch extra symboliek aan het feestje.

De afgelopen maanden heeft het Kremlin vele nachtelijke overuren gedraaid om het ideale programma voor de groten der aarde in elkaar te zetten. Het verloor daarbij niet uit het oog dat in dit geval het aangename ook wel eens met het nuttige gecombineerd zou kunnen worden.

Dus behalve een glas heffen en elkaar prijzen, ook de nodige diplomatieke noten kraken. Daarom zijn de meeste van de 45 regeringsleiders deze dagen ook van de partij bij deze of gene door Rusland georganiseerde top.

Dat geldt bijvoorbeeld voor de nieuwe Chinese president, Hu Jianto, die samen met de presidenten van de Centraal-Aziatische landen en Rusland een bijeenkomst heeft in het kader van hun regionale bondgenootschap Sjanghai Veiligheidsorganisatie.

Dezelfde Centraal-Aziatische presidenten zijn met de presidenten van de andere voormalige Sovjetrepublieken ook deelnemers aan een bijeenkomst van het Gemenebest van Onafhankelijke Staten (GOS).

De Europese leiders op hun beurt zullen meedoen aan de halfjaarlijkse Rusland-EU-ontmoeting. En de Amerikaanse president George Bush ten slotte zal als een van de weinigen zijn privé-opwachting maken bij de Russische president. Het zal de eerste ontmoeting tussen Poetin en Bush zijn sinds het uitbreken van de oorlog in Irak.

Het Kremlin heeft ook de twee overgebleven G-8-leiders -die van Japan en Canada- uitgenodigd. Maar het lijkt onwaarschijnlijk dat er in Sint-Petersburg een informele G-8-bijeenkomst zal plaatshebben, aangezien zondag al de formele zitting in het Franse Evian van start gaat.

Er is natuurlijk wel een kans dat zij zaterdag tijdens het diner in het chique paleis Peterhof, met fraai uitzicht op de Finse Golf, bij elkaar aan tafel zitten. Maar Poetin zal wel persoonlijk bij de tafelschikking betrokken zijn en ervoor zorgen dat in ieder geval Chirac en Bush zo ver mogelijk uit elkaar zitten.