Het is een zogenoemd gelegenheidsglas met de tekst ‘t welvaren van Siparipabo’ en een voorstelling erin gegraveerd. Het glas krijgt na heropening van het museum in 2013 een belangrijke plaats op de afdeling over de achttiende eeuw, waar het verhaal wordt verteld van de plantage-economie van Suriname.

Met dergelijke gelegenheidsglazen toastten de plantagehouders op het welzijn van hun bezit, in dit geval de suikerplantage Siparipabo. Deze plantage aan de Commewijnerivier werd voor het eerst vermeld op een kaart uit 1686. Het glas is in het begin van de achttiende eeuw waarschijnlijk besteld door de eigenaresse van de plantage.

Het woonhuis van de eigenaar en enkele hutjes zijn op het glas afgebeeld. Volgens het museum zijn er maar heel weinig glazen die verwijzen naar de Surinaamse plantages. „De combinatie met de prominent afgebeelde slaven in de suikermolen maakt het een bijzondere aanwinst. De voorstelling en tekst zet je aan het denken. Dat effect heeft het hopelijk straks ook op de bezoekers”, aldus conservator Eveline Sint Nicolaas.

Vanaf het moment dat Nederland in 1667 Suriname als kolonie ruilde tegen Nieuw-Amsterdam (nu New York) brachten de Nederlanders daar Afrikaanse mannen en vrouwen om er als slaven te werken. Toen Nederland in 1863 de slavernij afschafte, bevonden zich in de kolonie nog 35.000 mensen in slavernij.