De oud-minister was een van architecten van de Irak-oorlog. Rumsfeld en andere politici rechtvaardigden de inval door Irak af te schilderen als een grote bedreiging, omdat het massavernietingswapens zou hebben. Deze wapens werden echter nooit gevonden. De opmerking „we weten waar ze zijn” had hij beter niet kunnen maken, zegt Rumsfeld nu.

Hij gaat ook in op de spanningen die tijdens zijn bewind bestonden tussen het Pentagon en het ministerie van Buitenlandse Zaken. Vooral Colin Powell (Buitenlandse Zaken) en Condoleezza Rice (nationale veiligheidsadviseur) moeten het ontgelden.

Die slechte verstandhouding was funest voor het nationale veiligheidsbeleid. Veel critici van binnen en buiten de regering weten de spanningen aan Rumsfeld.

Het 800 pagina’s tellende boek Known and Unknown verschijnt dinsdag. The Washington Post en The New York Times hadden als eerste inzage in het boek en fragmenten waren donderdag op de websites van beide kranten te lezen.

De helft van het boek gaat over zijn zes jaar als Defensieminister onder president George Bush. Aan zijn ministerschap kwam eind 2006 een einde toen hij door de kritiek op hem en zijn aanpak van de Irak-oorlog niet meer te handhaven was. Achteraf had Rumsfeld naar eigen zeggen beter twee jaar eerder de eer aan zichzelf kunnen houden toen het schandaal over de vernederingen en mishandelingen in de Iraakse gevangenis Abu Ghraib bekend werd.

Rumsfeld noemt het oorlogsbeleid onder leiding van Bush zwalkend en onsamenhangend. Dat had volgens de ex-minister schadelijke gevolgen had voor de oorlogsinspanningen.

Rumsfeld stuurde volgens velen te weinig troepen naar Irak om de klus te kunnen klaren. „Er zijn momenten geweest dat meer troepen hadden kunnen helpen”. Maar als de militaire leiding bedenkingen had over de omvang van de troepenmacht dan hebben ze hem dat nooit laten weten, aldus Rumsfeld.