Blair verklaarde onder meer de Amerikaanse oud-president George W. Bush in 2002 in een privégesprek op het hart gedrukt te hebben dat de VS op Groot-Brittannië konden rekenen voor diplomatiek en militaire hand- en spandiensten.

De details van het privégesprek blijven geheim, maar Blair was bereid de hoofdlijnen uit de doeken te doen van het gesprek dat hij met Bush had over de juiste aanpak van de Iraakse dictator Saddam Hussein. „Ik zei Bush: wat de politieke gevaren ook zijn, als ik vind dat dit de juiste koers is, sta ik je bij. Ik laat je in moeilijke tijden niet vallen. Maar, let wel, dit zijn de moeilijkheden en het is verstandig het VN-pad te bewandelen”, aldus Blair.

Blair zei verder te geloven dat Hussein een dreiging zou zijn als hij in 2003 niet uit het zadel was gestoten. „Je weet natuurlijk nooit zeker wat de toekomst brengt, maar we zouden een te grote gok hebben genomen als we Hussein hadden laten zitten. Het was altijd vrij duidelijk dat hij de internationale gemeenschap te slim af wilde zijn. Hem laten zitten met veel geld en met hetzelfde voornemen omtrent massavernietigingswapens was veel te riskant”, aldus Blair.

De Britten en Amerikanen besloten in 2003 tot een militaire invasie van Irak omdat Saddam Hussein zich volgens beide partijen niet hield aan een VN-resolutie die Hussein een laatste kans gaf medewerking te verlenen aan zijn ontwapening. Volgens de Britse oud-premier was Hussein nooit van plan zich te houden aan die resolutie. „Hij oefende druk uit op Iraakse wetenschappers en ambtenaren om niet met de internationale wapeninspecteurs mee te werken. Het was duidelijk dat zijn medewerking niet volledig, rechtstreeks of onvoorwaardelijk was”, aldus Blair.