De aula van het Revius Lyceum in Doorn loopt overvol. Wie geen zitplek meer kan vinden, moet staan óf naar boven verkassen, waar de presentatie via een videoverbinding is te volgen. Schermen op het podium tonen het thema van de avond: ”Hinken op twee gedachten. De dodelijke waarheid over popmuziek”. Uit de boxen klinkt sfeervolle piano-/orkestmuziek.

Gastheer dr. H. van den Belt zet scherp in: „Er is een strijd gaande. Daarom is een groepje mensen nú, op dit moment, aan het bidden. Vanavond zullen we even over de rand van de hel blikken. Popmuziek: een machtig middel in de klauwen van de satan.”

Spreker Koos de Jong start de presentatie met Psalm 42:1: „’t Hijgend hert der jacht ontkomen.” Stoere mannenzang klinkt uit de speakers. Vanaf regel vijf gaat het fout: de psalmtekst wordt bruut verdrongen door een opruiende beat. De boodschap van de clip is duidelijk: dít is hinken op twee gedachten. Een beetje met God leven, een beetje met popmuziek. Eigenlijk is de slag al verloren, stelt de ex-diskjockey, die tien jaar van zijn leven doorbracht in de popwereld. „Uit onderzoek van het RD blijkt dat 90 procent van jullie naar popmuziek luistert.”

Hoe begon het allemaal in de jaren 60? De Jong voert zijn jeugdige publiek –met hier en daar volwassenen ertussen– mee langs grote namen: de Beatles, Madonna, en natuurlijk Michael Jackson: ”de king of pop”. Videoclips waarin de sterren zelf aan het woord komen, tonen aan dat het in popmuziek draait om doen waar je zelf zin in hebt, seks, anarchie, vernietiging, verering van satan, occultisme. De Jong: „Hoe schokkend is dit alles nog voor de wereld, voor jullie?”

De decibels gieren de zaal in. Bewust. „We laten jullie horen, zien én beleven.” Het publiek wordt ademloos stil bij beelden van helse vuren waarin popsterren zichzelf laten wegzakken. Iemand huivert. En telkens zijn daar woorden uit de Bijbel: van Elia, Jesaja, Paulus, Jezus. Prikkelend, confronterend, ontmaskerend. „Er is een strijd gaande: de strijd tegen het Kind.”

De schijnwerper richt zich op de mateloos populaire MTV-popster Lady Gaga. De Jong laat nietsverhullende clips zien en vraagt: „Hoeveel van Gods geboden worden hier niet overtreden?” Jan Smit, „misschien wel de meest sympathieke man van Volendam”, trakteert z’n publiek op de boodschap dat de hemel niet bestaat en je uit het leven moet halen wat erin zit. „Dit is zulk on-Bijbels gedachtegoed. Wie geloof jij: Jan of Jezus?” Als laatste passeert de top 40 met het nummer ”Fuck you” van Lily Allen. „De jeugd verhuftert, zeggen de deskundigen. Ra ra, hoe zou dat komen?”

Opnieuw klinkt de opruiende beat van het begin, maar nu weggezongen door stoere mannen. Psalm 42:5: „Maar de Heer’ zal uitkomst geven.” De zaal gaat spontaan staan, zingt mee. Op het scherm verschijnt een kruis tegen een helderblauwe lucht.

In de pauze vertelt ds. H. G. van der Ziel uit Ooltgensplaat waarom hij is gekomen. „Ik wil het gesprek met jongeren aangaan. Ik kende zelf als jongen de top 40 uit m’n hoofd, maar wat ik vanavond hoor en zie, is heftig. De popwereld is perverser geworden.”

Evangelist Arjan Baan waardeert de presentatie. Tegelijk vraagt hij zich af waar de grens ligt van de confrontatie. „Ik hoef m’n hoofd niet in een vuilnisbak te steken om te weten dat het daar stinkt.”

Na de pauze zijn er vragen. Waar moet ik naar luisteren als popmuziek verkeerd is? De Jong: „Ik mag niet heersen over jouw geweten; beproef de geesten of ze uit God zijn.” Hoe word je van popmuziek verlost? „Niet door vanavond al je cd’s in de prullenbak te gooien, maar bid, schreeuw het uit: „Heere, bekeer me.””

Zie ook: Jongeren over popmuziek.