„Niet schokkend en niet verschrikkelijk”, luidde het nuchtere commentaar van het Israëlische dagblad Ha’aretz dinsdagmorgen op de veelbesproken publicaties van WikiLeaks.

Die constatering –hoe nuchter ook– weerspiegelt grotendeels wel het gevoel dat overblijft na het optrekken van de rookpluimen van de wereldwijde keukenbrand die WikiLeaks afgelopen zondag veroorzaakte.

Toch kwamen er ook wel enkele opmerkelijke zaken aan het licht. Israël zag zich gesterkt door het feit dat de openbaarmaking van talloze diplomatieke documenten aantoonde dat het niet alleen staat in de vrees voor de nucleaire ambities van de islamitische republiek Iran.

„Bombardeer Iran, of je zult met zijn bommen moeten leren leven”, voegde een Jordaanse diplomaat zijn Amerikaanse collega’s toe. Verder nog ging de druk die de Saudische koning Abdullah op Washington en Jeruzalem uitoefende om de Iraanse nucleaire installaties aan te vallen. Ook diverse Golfstaten toonden zich voorstander van gewapend ingrijpen om Teheran in te tomen.

In Israël zelf groeit de angst dat een gebrek aan ingrijpen er uiteindelijk toe zal leiden dat Iran daadwerkelijk over atoomwapens zal beschikken. Minister van Defensie Ehud Barak zou vorig jaar juni hebben gezegd dat er nog „zes tot achttien maanden” over zijn om een effectieve aanval uit te voeren. Daarna zou elke militaire actie „onaanvaardbare nevenschade” met zich meebrengen, aldus een gelekt bericht dat door WikiLeaks werd gepubliceerd.

Opmerkelijk was ook de onthulling dat Israël, voorafgaand aan de Gazaoorlog die eind 2008 begon, met de Palestijnse Autoriteit en Egypte overlegde over coördinatie van het conflict. Jeruzalem vroeg de Palestijnse leider Abbas en de Egyptische president Moebarak expliciet of zij bereid waren de controle over de Gazastrook over te nemen als Israël Hamas had verslagen. Niet verwonderlijk kwam van beide Arabische politici een negatief antwoord.

Israël haalde volgens de gelekte documenten ook ongemeen fel uit naar Egypte, toen Caïro vorig jaar de VS onder druk probeerden te zetten om Israël te dwingen controle van zijn nucleaire faciliteiten toe te staan en een conferentie te organiseren over het kernwapenvrij maken van het Midden-Oosten.

Hoe gretig de internationale media ook op de publicaties van WikiLeaks duiken, feit blijft 
dat de échte geheimen door dit soort acties nog altijd zorgvuldig verborgen blijven. En dat is in sommige gevallen maar goed ook.

Zie ook pag. 5.