Michael, de zoon van Buback, treedt als medeaanklager in het proces op. Hij is na jarenlang onderzoek en gesprekken met getuigen tot de conclusie gekomen dat Becker de schoten op zijn vader heeft afgevuurd. Hij beroept zich op een getuige, die hem heeft gezegd dat een tengere persoon achter op de motor zat. Het Openbaar Ministerie zegt daarvoor geen bewijzen te hebben en gaat ervan uit dat drie mannen de aanslag hebben gepleegd. De 58-jarige vroegere fabrieksarbeider en telefoniste werd in december 1977 wegens haar betrokkenheid bij de moord op Buback tot levenslang veroordeeld. Zij kwam in november 1989 vrij.

Buback werd op 7 april 1977 in Karlsruhe vermoord. De passagier op een motor vuurde de kogels af. Ook Bubacks chauffeur en een politiebegeleider kwamen om.

Bij haar arrestatie werd het vuurwapen waarmee de aanslag werd gepleegd, in de bagage van Becker aangetroffen. Bij hernieuwd onderzoek vorig jaar werd DNA van haar aangetroffen op de brief waarin de RAF de verantwoordelijkheid voor de moord opeiste.

In het nu lopende proces zal het verslag van een verhoor van Becker door de Duitse binnenlandse veiligheidsdienst een belangrijke rol spelen. Toen ze vier jaar in de cel zat, nam Becker contact met die dienst op. Waarschijnlijk wilde zij bereiken dat zij een betere behandeling in de gevangenis kreeg, omdat haar gezondheid verslechterde.

Becker zou tegen de medewerkers van de inlichtingendienst hebben gezegd wie de schoten had gelost en wie de motor bestuurde, maar zij zou geen informatie over andere aanslagen hebben gegeven. Het contact met de inlichtingendienst zou ertoe hebben geleid dat zij vervroegd werd vrijgelaten.