Ds. Visser vroeg zich af of de besluitvorming niet te snel ging. Enerzijds is voorgesteld dat een delegatie op persoonlijke titel gaat, anderzijds is er sprake van een afvaardiging van (kerkelijke) deputaten.

Ds. Egas denkt dat de mogelijkheid om vrouwen af te vaardigen, vervreemding zal opwekken in de eigen achterban. Ook het feit dat andere kerken waarmee de CGK zich verwant voelen, zoals de Gereformeerde Gemeenten en de Hersteld Hervormde Kerk, niet meedoen, zal afbreuk doen aan de eenheid in de gereformeerde gezindte.

Commissierapporteur ds. W. N. Middelkoop (Urk) stelde dat er zeker niet te snel is besloten tot deelname, maar dat er een doordachte voorbereiding aan vooraf is gegaan. De delegatie gaat niet met een lastbrief van de CGK-synode, omdat de Nationale Synode niet een synode is in de gewone zin van het woord. „De delegatie gaat wel namens de kerken en dan moeten we elkaar ook de ruimte geven wat de afvaardiging betreft.”

Ds. Middelkoop noemde de Nationale Synode een signaal dat de kerken een Bijbelse boodschap in de samenleving willen laten klinken. Er zijn volgens hem vragen te stellen bij de Credotekst, het grondslagdocument van de Nationale Synode, maar er zijn ook zaken die teruggaan naar de Apostolische Geloofsbelijdenis. De tekst vormt een goede basis om elkaar te ontmoeten.

Ds. W. van ’t Spijker, voorzitter van het deputaatschap voor de eenheid van de gereformeerde belijders in Nederland, kwalificeerde de Nationale Synode als een podium. „Nederland zal daar werkelijk iets van horen.”

Ds. Egas vindt dat er te gemakkelijk over de bezwaren tegen de Credotekst wordt heengestapt. Ook ds. Visser sprak van een „luchtige” beantwoording van de vragen. „De synode van Dordrecht veroordeelde destijds de remonstranten en nu zitten wij samen met hen aan één tafel. We geven getuigenis van de waarheid en terwijl er geen eenheid in de waarheid is. Ik neem de bedoeling van de Nationale Synode serieus, maar waarom moeten wij als kerk zo’n officiële uitnodiging aanvaarden? Kunnen we niet volstaan met kennisgeving van het verzoek tot deelname en de mensen op persoonlijke titel de vrijheid geven om daaraan deel te nemen? Het is een stap te ver om dat als kerk te doen, te meer daar velen van onze kerken het Credodocument niet eens kennen.”

Ds. Middelkoop herhaalde dat er best vragen over de Credotekst te stellen zijn. „Maar er zijn ook vele dingen, waarvan je moet zeggen: dat staat er toch in. Natuurlijk kunnen we op persoonlijke titel gaan, maar we willen juist als kerken de verantwoordelijkheid nemen en een getuigenis naar onze samenleving afgeven.”

Prof. dr. J. W. Maris, emeritus hoogleraar van de Theologische Universiteit Apeldoorn, stelde dat men de woorden nationale synode tussen aanhalingstekens moet schrijven. „En dat heeft de kerken op het verkeerde been gezet.” De synode is volgens hem een „signaal van eenheid, een getuigenis, wat ook blijkt uit de Credotekst. We moeten het initiatief het voordeel van de twijfel geven, ook al kun je je hart vasthouden over de consequenties die er aan verbonden zijn.”

Een tegenvoorstel van ds. Visser om als CGK niet deel te nemen aan de Nationale Synode, kreeg slechts twee stemmen. Ds. Egas diende een amendement in dat rekening wilde houden met de gevoeligheid rond de positie van vrouwelijke afgevaardigden. Prof. Maris: „Het gaat niet om een kerkelijke vergadering, maar om een kerkelijk platform. Dan is er ook geen enkel probleem om een zuster erbij te betrekken. Integendeel, zij hoort er nadrukkelijk bij.”

Ds. Egas stemde toe dat er geen sprake is van een nationale synode in de gewone zin van het woord, maar hij vindt dat de weerstand in de achterban niet vergroot mag worden door expliciete deelname van vrouwen. Zijn amendement kreeg steun van vier synodeleden.