Boston, 16 december 1773. Een groepje van zo’n zestig inwoners van Boston, verkleed als Mohawk-indianen, bestormt de haven van de stad. Binnen een dag wordt de lading van drie Britse theeschepen overboord gesmeten of vernield.

De actie is een protest tegen een serie belastingmaatregelen van de Britse regering, waardoor de Amerikaanse kolonies geen evenredige vertegenwoordiging in het parlement van Westminster zouden krijgen. Als tegenreactie besluiten de kolonisten tot een boycot van importthee uit China die door de Britse Oost-Indische Compagnie werd verkocht. In plaats daarvan wordt de thee nu met kleine bootjes naar binnen gesmokkeld.

Londen reageert met het aannemen van de Tea Act, op grond waarvan de compagnie overzee thee mag verkopen zonder koloniale invoerrechten te betalen, waardoor de prijs onder die van de smokkelaars zakt. Die actie vormt de aanleiding voor de bestorming van de theeschepen in 1773, een gebeurtenis die als de Boston Tea Party de geschiedenis ingaat en mede de aanleiding voor de Amerikaanse Revolutie vormt.

Anno 2010 is de Tea Party nog springlevend, maar nu in de vorm van een zeer conservatieve beweging die vooral onder rechtse Republikeinen een snel groeiende aanhang kent en binnen twee jaar een belangrijke politieke stroming in de Amerikaanse politiek is geworden.

De beweging begon in 2009 met een serie gecoördineerde protesten die vooral tegen de economische noodmaatregelen en de hervorming van de Amerikaanse gezondheidszorg waren gericht. Inmiddels hebben diverse lokale initiatieven de krachten gebundeld en zijn samengegaan in een aantal nationale organisaties als de National Tea Party Federation en de Nationwide Tea Party Coalition. Boegbeeld van de Tea Party is Sarah Palin, die twee jaar geleden kandidaat voor het vicepresidentschap was.

In de voorverkiezingen voor de tussentijdse verkiezingen van 2 november boeken aanhangers van de Tea Party-beweging succes na succes. Zo versloeg in de oostelijke staat Delaware nieuwkomer Christine O’Donnell de gematigde Republikein Mike Castle, die al zeventien jaar in het Huis van Afgevaardigden zit en nu in de Senaat probeerde te komen.

Peilingen voorspelden al langer dat de Republikeinen vermoedelijk op 2 november de meerderheid in het Congres zullen behalen. De opkomst van de Tea Party-beweging zal daar zeker een bijdrage aan leveren, hoewel de Democraten hopen dat gematigde Republikeinen naar hen zullen overlopen omdat zij de koers van de Tea Party te conservatief vinden.

Los van de uitkomst van de tussentijdse verkiezingen, zal de Tea Party de komende tijd een fors stempel op de Republikeinse Partij drukken. Na de verkiezingen zal de discussie over de nominatie van een Republikeinse presidentskandidaat losbarsten. Het hoeft nauwelijks verbazing te wekken als dat een kandidaat uit de Tea Party-gelederen wordt.

Met een Republikeinse meerderheid in het Congres, of een flinterdunne Democratische meerderheid, zal het voor Obama na 2 november in elk geval een stuk lastiger worden om zijn agenda door te zetten. Voor sommige dossiers kan dat geen kwaad.