Vooral voor president Jacob Zuma is de bijeenkomst cruciaal. Bondgenoten dreigen hun steun voor een eventuele tweede termijn van Zuma in te trekken. Het staatshoofd riskeert als aangeschoten wild uit de ANC-vergadering te komen als hij er niet in slaagt zijn oude bondgenoten aan de linkerkant te behouden of nieuwe voor zich te winnen. Tijdens de vergadering moet hij daarnaast ANC-rivalen die op de macht azen, de baas blijven.

Lukt dit niet, dan is zijn positie voor de resterende termijn tot 2014 verder verzwakt. Zuma wordt nu over het algemeen ook al gezien als een ineffectieve leider. Hij treedt volgens velen niet krachtig en besluitvaardig genoeg op om grote veranderingen door te voeren op onder meer het gebied van armoede, werkloosheid, vriendjespolitiek en haperende economische groei.

Ook hebben Zuma’s polygamie en zijn buitenechtelijke kinderen zijn imago geen goed gedaan, net zo min als enkele omstreden mijncontracten waarvan politieke bondgenoten en Zuma’s zoon profiteerden.

De enorme staking in de publieke sector, die werd geleid door de grootste vakbond Cosatu, leidde tot spanningen met het ANC. Cosatu, met 2 miljoen leden een belangrijke stemmentrekker voor het ANC, dreigt zijn steun voor ANC-kandidaten in te trekken bij de lokale verkiezingen van volgend jaar.

Om zich te verzekeren van Cosatu’s steun komt Zuma mogelijk tegemoet aan de eisen van de vakbond, door de rand te devalueren, belasting te heffen op buitenlandse investeringen in Zuid-Afrika en enkele mijnen te nationaliseren. Investeerders zien juist graag dat er geen grote beleidsveranderingen komen.